Het Grote Conflict door Ellen White

tegenwoordigheid vervult de stad Gods, stroomt uit tot buiten de poorten, en giet zijn stralen over de gehele
aarde uit. Het dichtst bij de troon zijn degenen, die eens voor de zaak van
Satan ijverden, maar die, als vuurbranden uit het vuur gerukt, hun Heiland met diepe, innige
toewijding gevolgd zijn. Daarop volgen degenen, die een Christelik karakter vervolmaakt hebben te midden
van valsheid en ontrouw; zij, die de wet van God geëerd hebben, toen de Christelike wereld die van nul en
gener waarde verklaarde, en de miljoenen van alle eeuwen, die om hun geloof de marteldood hebben
ondergaan. En verder is de “grote schare, die niemand tellen kan, uit alle natieën, en geslachten, en volken
en talen” “v——r de troon en v——r het Lam, bekleed met lange, witte klederen, en palmtakken in hun
handen.” Hun strijd is over, hun overwinning is bevochten. Ze hebben de loop gelopen, en de prijs behaald.
De palmtak in hun handen is het teken van hun overwinning, het witte kleed een zinnebeeld van de
vlekkeloze gerechtigheid van Christus, die nu de hunne is.
De verlosten heffen een loflied aan, dat door de gewelven van de hemel heen en weer klinkt: “De
zaligheid is aan onze God, die op de troon zit, en het Lam.” En engel en seraf stemmen samen in de
aanbidding. Terwijl de verlosten de kracht en de boosheid van Satan aanschouwd hebben, hebben ze ingezien,
als nooit tevoren, dat geen kracht, behalve die van Christus, hen overwinnaars had kunnen maken. Onder
die ganse blinkende schare is er niet één, die zijn zaligheid aan zichzelf toeschrijft, alsof hij door eigen kracht
en goedheid had overwonnen. Niets wordt gezegd van wat ze gedaan of geleden hebben; maar de
hoofdinhoud van ieder lied, de grondtoon van elk lofgezang is: De zaligheid zij aan onze God en het Lam.
In tegenwoordigheid van de verzamelde bewoners van aarde en hemel heeft de laatste kroning van
de Zoon van God plaats. En nu, bekleed met de opperste majesteit en macht, spreekt de Koning der koningen
het oordeel uit over de opstandelingen tegen Zijn bestuur, en oefent Hij recht over degenen, die Zijn wet
overtreden en Zijn volk verdrukt hebben. De profeet Gods zegt: “Ik zag een grote, witte troon, en Degene,
Die daarop zat, van Wiens aangezicht de aarde en de hemel wegvloden, en geen plaats is voor die gevonden.
En ik zag de doden, klein en groot, staande voor God; en de boeken werden geopend; en een ander boek
werd geopend, dat des levens is; en de doden werden geoordeeld uit hetgeen in de boeken geschreven was,
naar hun werken.”
Zodra de registers geopend zijn, en het oog des Heren op de goddelozen geslagen is, zijn ze zich
bewust van elke zonde, die ze ooit begaan hebben. Ze zien juist, waar hun voeten van het pad van reinheid
en heiligheid afgedwaald zijn; juist, hoever trots en opstand hen gebracht hebben in de overtreding van de
wet Gods. De verleidende verzoekingen, die ze aangemoedigd hebben door aan de zonde toe te geven, de
zegeningen, die ze in vloek hebben verkeerd, de bespottingen van de boodschappers Gods, de verworpen
waarschuwingen, de stromen van genade, die het harde, onbekeerlike hart afgeslagen heeft,— dat alles
vertoont zich, alsof het in vurige letters geschreven was.
448