Het Grote Conflict door Ellen White

Jezus komt in de heerlikheid van Zijn Vader met de heilige engelen, . . . zullen de ontslapen gelovigen
het eerst opstaan. 1 Thess. 4:16; 1 Kor. 15:23. Dit is wat wij Christenen de eerste opstanding noemen.Dan
zal het diererijk van aard veranderen (Jes. 11: 6-9) en zich aan Jezus onderwerpen. Ps. 8. Algemene vrede
zal dan heersen.” “De Heer zal weder op de aarde nederzien, en zeggen, ‘Ziet, het is zeer goed.’ “ Wolft’
geloofde, dat de wederkomst des Heren op handen was, en zijn verklaring van de profetiese tijdperken
plaatste het einde van de wereld binnen een zeer klein aantal jaren van de tijd, die door Miller was
aangegeven. Tot hen, die om de tekst: “Van die dag en die ure weet niemand,” beweerden, dat de mensen
niets zullen weten betreffende de nabijheid van de wederkomst, sprak Wolff: “Heeft onze Heer gezegd, dat
de dag en het uur nooit bekend zouden zijn? Heeft Hij ons geen tekenen van de tijden gegeven, opdat we ten
minste de nadering van Zijn komst zouden weten, zoals men de nadering van de zomer bemerkt, doordat de
bladeren van de vijgeboom uitspruiten ? Matth. 24: 32.
Zullen we die tijd nimmer weten, terwijl Hijzelf ons vermaant om Daniël, de profeet, niet alleen te
lezen, maar hem ook te verstaan? En dat wel datzelfde boek, waarin gezegd wordt, dat de woorden
toegesloten waren tot de tijd van het einde (hetwelk het geval was in zijn tijd), en dat ‘velen het zullen
naspeuren’ (een Hebreeuwse uitdrukking voor ‘letten op en denken over de tijd’), en de ‘wetenschap’
(aangaande die tijd) zal ‘vermenigvuldigd worden.’ Dan. 12:4. Behalve dat, onze Heer bedoelt daarmede
niet, dat de nadering van de tijd niet bekend zal zijn, maar dat niemand de juiste dag en het juiste uur weet.
Hij zegt, dat er door de tekenen van de tijden genoeg zal bekend worden, om er ons toe te bewegen, ons voor
te bereiden op Zijn komst, gelijk Noach de ark toebereidde.”
Aangaande de algemeen gebruikelike wijze van de Schriften uit te leggen, of liever er een verkeerde
uitleg aan te geven, schreef Wolff: “Het merendeel van de Christelike kerk is van de eenvoudige zin van de
Schrift afgedwaald, en heeft zich gekeerd tot het geestestelsel van de Boeddhisten, die geloven, dat de
toekomstige gelukzaligheid van de mensheid bestaan zal in het zweven door de lucht, en veronderstellen,
dat wanneer ze Joden lezen, ze Heidenen moeten verstaan, en wanneer ze Jeruzalem lezen, ze de Kerk
moeten verstaan; en als er staat aarde, het lucht betekent; en dat voor de wederkomst des Heren ze verstaan
moeten de toename van de zendinggenootschappen; en dat gaan naar de berg van het huis des Heren een
grote gemeentevergadering van Methodisten betekent.”1 Gedurende de vier en twintig jaren van 1821 tot
1845 reisde Wolff overal rond; in Afrika bezocht hij Egypte en Abyssinië; in Azië trok hij Palestina, Syrië,
Perzië, Bokhara, en Indië door.
Hij bezocht ook de Verenigde Staten, en predikte op zijn reis daarheen op het eiland St. Helena. Hij
kwam in Augustus 1837 te Nieuw-York aan, en, na in die stad gesproken te hebben, predikte hij te
Philadelphia en Balti-more, en ging eindelik naar Washington. “Daar,” zegt hij, “op een voorstel van de
gewezen President, John Quincy Adams, in een van de huizen van het Kongres, stond de vergadering me
eenstemmig het gebruik van de Kongres Zaai af om een lezing te houden ; deze hield ik op een Zaterdag,
238