Het Grote Conflict door Ellen White

verloochend zal hebben v——r de mensen, die zal Ik ook verloochenen v——r Mijn Vader, die in de
hemelen is.”
De allergrootste belangstelling, die door de mensen in de uitspraken van aardse rechtbanken betoond
wordt, geeft slechts een flauwe voorstelling van de belangstelling, welke in de hemelhoven aan de dag wordt
gelegd, wanneer de namen, die in het boek des levens staan opgetekend, opgebracht worden om door de
Rechter van de ganse aarde te worden onderzocht. De Goddelike Middelaar pleit, dat de overtredingen van
allen, die overwonnen hebben door het geloof in Zijn bloed, zullen worden vergeven, en zij hersteld worden
in hun Paradijswoning, en als medeërfgenamen met Hemzelf gekroond tot de “vorige heerschappij.” Satan
had in zijn pogen om ons geslacht te bedriegen en te verleiden het Goddelike plan met de schepping van de
mens denken te verijdelen; maar Christus vraagt nu, dat dit plan ten uitvoer zal worden gebracht, alsof de
mens nooit gevallen was. Hij vraagt voor Zijn volk niet alleen om vergiffenis en vrijspraak, algeheel en vol,
maar een aandeel aan Zijn heerlikheid, en een plaats op Zijn troon.
Terwijl Jezus voor de voorwerpen van Zijn genade pleit, beschuldigt Satan hen voor God als
overtreders. De grote verleider heeft getracht hen tot twijfel te brengen, hen hun vertrouwen in God te doen
verliezen, hen van Zijn liefde te scheiden, en Zijn wet te laten overtreden. Nu wijst hij op hetgeen aangaande
hun leven opgetekend staat, op de gebreken in hun karakter, de ongelijkheid aan Christus, die hun Verlosser
heeft onteerd, op al de zonden, die ze tengevolge van zijn verleiding bedreven hebben, en maakt om die
reden aanspraak op hen als zijn onderdanen.
Jezus verontschuldigt hun zonden niet, maar toont hun berouw en geloof, en, hun vergiffenis eisende,
heft Hij Zijn gewonde handen v——r de Vader en de heilige engelen op, zeggende: “Ik ken hen bij name.
Ik heb hen op de palmen van Mijn handen gegraveerd. ‘De offeranden Gods zijn een gebroken geest; een
gebroken en verslagen hart zult Gij, o God! niet verachten.’ “ En tot de beschuldiger van Zijn volk spreekt
Hij: “De Heer schelde u, gij Satan! ja, de Heer schelde u, Die Jeruzalem verkiest: is deze niet een vuurbrand
uit het vuur gerukt?” Christus zal zijn getrouwen met Zijn eigen gerechtigheid bekleden, om hen heerlik
aan Zijn Vader te kunnen voorstellen als “een gemeente, die geen vlek of rimpel heeft, of iets dergelijks.
“ Hun namen zijn opgetekend in het boek des levens, en er staat van hen geschreven: “Ze zullen met Mij
wandelen in witte klederen, overmits ze het waardig zijn.”
Aldus zal de volkomen vervulling van de belofte in het Nieuwe Verbond verwezenlikt worden: “Ik
zal hun onge-rechtigheid vergeven, en hun zonden niet meer gedenken.” “In die dagen en te dier tijd, spreekt
de Heer, zal Israels ongerechtigheid gezocht worden, maar zal er niet zijn; en de zonden van Juda, maar ze
zullen niet gevonden worden.” “Te dien dage zal des Heren Spruit zijn tot sieraad en tot heerlikheid, en de
vrucht van de aarde tot voortreffelikheid en tot versiering van degenen, die het ontkomen zullen in Israël.
324