Het Grote Conflict door Ellen White

meest uitdrukkelike wijze, en geen andere instelling doet dat. De ware grond voor eredienst, niet van die op
de zevende dag alleen, maar van alle godsdienst, wordt in het verschil gevonden tussen de Schepper en Zijn
schepselen. Dit grote feit kan nooit verouderen, en moet nimmer vergeten worden.” Het was om deze
waarheid altijd aan de mensen voor ogen te houden, dat God de Sabbat in het paradijs instelde; en zo lang
het feit, dat Hij de Schepper is, een reden blijft, waarom we Hem behoren te aanbidden, zolang zal de Sabbat
er het teken en gedenkstuk van blijven. Indien de Sabbat algemeen gehouden was geworden, zo zouden de
gedachten en genegenheden van de mens geleid zijn tot de Schepper als het voorwerp van eerbetoon en
aanbidding, en geen afgodedie- naar, godloochenaar, of ongelovige zou er ooit geweest zijn. Het houden van
de Sabbat is een teken van trouw aan de ware God, “Hem, die de hemel, en de aarde, en de zee, en de
fonteinen van de wateren gemaakt heeft.” Hieruit volgt, dat de boodschap, welke de mensen beveelt, God te
aanbidden en Zijn geboden te bewaren, hen in het biezonder oproept tot onderhouding van het vierde gebod.
In tegenstelling van hen, die de geboden van God bewaren en het geloof van Jezus hebben, wijst de
derde engel op een andere klasse, tegen wier dwalingen een ernstige en vreselike waarschuwing wordt geuit:
“Indien iemand het beest aanbidt en zijn beeld, en ontvangt het merkteken aan zijn voorhoofd, of aan zijn
hand, die zal ook drinken uit de wijn van de toorn Gods.” Een juiste verklaring van de beeldspraak, die hier
gebruikt wordt, is nodig om deze boodschap te verstaan. Wat wordt voorgesteld door het boost, door het
beeld, door het merkteken?
De reeks van voorzeggingen, waarin deze symbolen gevonden worden, begint bij Openbaring 12,
met de draak, die Christus bij Zijn geboorte trachtte om te brengen. De draak wordt gezegd, Satan te zijn;
hij was het, die er Herodes toe bewegen wilde om de Heiland ter dood te brengen. Maar het voornaamste
werktuig van Satan in de krijg tegen Christus en Zijn volk tijdens de eerste eenwen van de Christelike
jaartelling, was het Romeinse Rijk, waarin het heidendom de voornaamste godsdienst was. Terwijl dus de
draak oorspronkelik Satan voorstelt, is hij, in de tweede betekenis, een beeld van het heidense Rome.
In hoofdstuk 132 wordt een ander beest beschreven, “een pardel gelijk,” aan hetwelk de draak “zijn
kracht, en zijn troon en grote macht” gaf. Gelijk de meeste Prostestanten geloofd hebben, stelt dit symbool
het pausdom voor, dat de macht, de troon en het gezag van het Oude Romeinse Rijk heeft overgenomen.
Van het op een pardel gelijkend beest wordt er gezegd: “En het werd een mond gegeven om grote dingen en
godslasteringen te spreken. . . . En het opende zijn mond tot lastering tegen God, om Zijn naam te lasteren,
en Zijn tabernakel, en die in de hemel wonen. En het werd macht gegeven om aan de heiligen krijg aan te
doen, en om die te overwinnen, en het werd macht gegeven over alle geslacht, en taal en volk.” Deze profetie,
die bijna gelijkluidend is met de beschrijving van de kleine hoorn van Daniël 7, wijst ongetwijfeld op het
pausdom.
“En het werd macht gegeven om zulks te doen, twee en veertig maanden.” En de profeet zegt: “Ik
zag een van zijn hoofden als tot de dood geveld.” En wederom: “Indien iemand in de gevangenis leidt, die
293