Het Grote Conflict door Ellen White

Een ander, die aan de beweging deelnam, getuigde: “Het deed alom het grondigste onderzoek van het
hart en verootmoediging van de ziel voor God in de hoge hemel ontstaan. Het heeft een losmaken van de
genegenheden van de dingen van deze wereld veroorzaakt, en een bijleggen van twisten en vijandschappen,
een belijdenis van zonden, een zich buigen voor God, en een boetvaardig smeken door gebroken harten tot
Hem om vergiffenis en aanneming. Het heeft zelfvernedering en verslagenheid van hart teweeggebracht,
gelijk we nooit tevoren hebben bijgewoond. Gelijk de Heer door de profeet Joël bevolen heeft, dat
geschieden moet, wanneer de grote dag Gods op handen zou zijn, ontstond er een scheuren van de harten en
niet van de klederen, en een zich keren tot de Heer met vasten, en geween, en rouwbe- drijven. Gelijk God
door Zacharia sprak, werd er een geest der genade en der gebeden uitgestort over Zijn kinderen; ze
aanschouwden Hem, die ze doorstoken hadden, en de rouw- klage was groot in het land . . . en, die naar de
komst van de Heer uitzagen, kwelden hun zielen v——r Zijn aangezicht.”
Van al de grote godsdienstige bewegingen sedert de dagen van de apostelen is er niet één meer vrij
geweest van menselike onvolmaaktheid en de listen van de Satan, dan die van de herfst van 1844. Zelfs nu
nog, na verloop van vele jaren, gevoelen allen, die deelgenomen hebben aan die beweging, en die standvastig
zijn blijven staan op de waarheid, de heilige invloed van dat gezegende werk, en getuigen, dat het van God
is geweest. Bij het geroep van: “Ziet, de Bruidegom komt; gaat uit hem te gemoet,” stonden zij, die
wachtende waren, op “en bereidden hun lampen;” ze onderzochten Gods woord met zulk een diepe
belangstelling als tevoren nooit gekend was. Engelen werden uit de hemel gezonden om hen, die ontmoedigd
waren geworden, weder op te wekken, en hen te bereiden voor de aanname van de boodschap. Het werk
stond niet gegrond op de wijsheid en geleerdheid van mensen, maar op de kracht Gods. Het waren niet de
meest begaafden, maar de eenvoudigsten en meest toegewijden, die het eerst de roepstem hoorden en
gehoorzaamden.
Boeren lieten hun oogst op het veld staan, ambachtslieden legden hun gereedschap neer, en gingen
onder tranen en toch met blijdschap uit om de waarschuwing over te brengen. Zij, die in het eerst een leidende
hand in de zaak gehad hadden, waren onder de laatsten om zich aan deze beweging aan te sluiten. Over het
algemeen sloten de kerken hun deuren voor deze boodschap, en een groot aantal van degenen, die hem
aannamen, maakte zich van hun gemeenschap los. In de voorzienigheid Gods verbond deze aankondiging
zich met de boodschap van de tweede engel, en gaf kracht aan dat werk. De boodschap: “Ziet, de Bruidegom
komt!” was niet zozeer een zaak om over te redeneren, ofschoon het bewijs in de Schrift duidelik en afdoend
was. Er ging een drijfkracht mede gepaard, die de zielen in beweging zette. Er bestond geen twijfel; er was
geen opwerpen van vragen. Bij gelegenheid van de zegevierende intocht van Christus in Jeruzalem stroomde
al het volk,dat van ieder deel van het land samengekomen was om het feest te vieren, naar de Olijfberg; en
terwijl ze zich bij de menigte aansloten, die Jezus begeleidde, geraakten ze onder de indruk van het ogenblik,
en hielpen om de kreet te doen zwellen: “Gezegend is Hij, die komt in de naam des Heren!”
268