Het Grote Conflict door Ellen White

gewicht van de zedewet niet gevoelen, indien ze iets van Gods voorschriften afdoen en die licht opnemen,
indien ze één van deze minste geboden zullen breken, en de mensen alzo zullen leren, zo zullen ze in het
oog des Hemels niet geacht worden, en we kunnen er ons van overtuigd houden, dat hun beweringen zonder
grond zijn. En te zeggen, dat men zonder zonde is, is op zichzelf al een bewijs, dat hij, die zulks beweert,
verre van heilig is. Het is omdat hij geen waar begrip heeft van de oneindige reinheid en heiligheid Gods, of
van wat zij, die in overeenstemming met Zijn karakter wensen te komen, moeten worden ; omdat hij geen
waar begrip heeft van de reinheid en de verheven liefelikheid van Jezus, en van de boosheid en het kwaad
van de zonde, dat de mens zichzelf als heilig kan beschouwen. Hoe groter de afstand tussen hem en Christus
is, en hoe gebrekkiger zijn opvatting van het Goddelik karakter en de vereisten daarvan zijn, des te
rechtvaardiger schijnt hij in zijn eigen ogen.
De heiligmaking, die in de Schrift aan het licht wordt gebracht, omvat het gehele wezen,— geest, ziel,
en lichaam. Paulus bad voor de Thessalonicensen, dat hun “gehele geest, en ziel, en lichaam onberispelik
bewaard mocht worden in de toekomst (tot de wederkomst) van onze Heer Jezus Christus.”1 Dan weder
schrijft hij aan de gelovigen: “Ik bid u dan, broeders! door de ontfermingen Gods, dat ge uw lichamen stelt
tot een levende, heilige en Gode welbehagelike offerande.”2 Ten tijde van het oude Israël werd iedere gave,
die Gode ten offer gebracht werd, zorgvuldig onderzocht. Indien er één gebrek werd ontdekt aan het dier,
dat aangeboden werd, zo werd het geweigerd; want God had bevolen, dat de gave “volkomen” moest zijn.
Zo ook wordt er van de Christenen verlangd, dat ze hun lichamen zullen stellen “tot een levende, heilige en
Gode welbehagelike offerande.” Ten einde dit te kunnen doen, moeten al hun vermogens zo goed mo gelik
in orde gehouden worden. Iedere gewoonte, die de lichaamsof geesteskracht verzwakt, maakt de mens
ongeschikt voor de dienst van Zijn Schepper 1 Joh. 2:4, 5. 1 Thess. 5:23. Rom. 12:1.. En zal God genoegen
nemen met iets minder dan het beste, dat we Hem kunnen aanbieden? Christus zegt: “Gij zult liefhebben de
Heer, uw God, met geheel uw hart.” Diegenen, welke God met hun gehele hart liefhebben, zullen er naar
verlangen, Hem met hun leven op de best mogelike wijze te dienen, en voortdurend trachten om alle krachten
van hun bestaan in overeenstemming te brengen met de voorschriften, die hun geschiktheid om Zijn wil te
doen zullen verhogen. Ze zullen de gave, die ze hun hemelse Vader aanbieden, niet verzwakken of
verontreinigen door toe te geven aan lust of hartstocht.
Petrus zegt: “Onthoudt u van de vleselike begeerlik- heden, welke krijg voeren tegen de ziel.”3 Iedere
zondige bevrediging leidt ertoe om de vermogens te verdoven, en het zedelik en geestelik gevoel te doden,
zodat het woord of de Geest van God slechts weinig indruk kan maken op het hart. Paulus schrijft aan de
Korinthiërs: “Laat ons onszelven reinigen van alle besmetting van het vlees en van de geest, voleindigende
de heiligmaking in de vrese Gods.” En on- der de vruchten van de Geest,—“liefde, blijdschap, vrede,
lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid,“— rekent hij “matigheid.” Hoevelen
van hen, die voorgeven Christenen te zijn, verzwakken, niettegenstaande deze verklaringen van de Heilige
Geest, hun vermogens door winstbejag of mode-aanbidding; hoe velen verlagen hun naar Gods beeld
317