Het Grote Conflict door Ellen White

Een treffend voorbeeld van de wijze, waarop Rome degenen behandelt, die er in gevoelen van
verschillen, werd gegeven door de lange en bloedige vervolging van de Waldenzen, sommigen van wie de
Sabbat hielden. Anderen hebben op gelijke wijze geleden voor hun trouw aan het vierde gebod. Vooral is de
geschiedenis van de kerken van Ethiopië en Abyssinië betekenisvol. Te midden van de don-kerheid van de
Middeleeuwen werden de Christenen in Midden-Afrika uit het oog verloren, en door de wereld vergeten, en
een aantal eeuwen lang genoten ze vrijheid in de uitoefening van hun geloof. Maar eindelik hoorde Rome
van hun bestaan, en al spoedig werd de keizer van Abyssinië verlokt om de paus als stedehouder van Christus
te erkennen. Ver- volgens werden ook andere dingen toegegeven. Er werd een edikt uitgevaardigd, waarin
het houden van de Sabbat op de strengste straffen verboden werd. De pauselike tirannie werd echter spoedig
zulk een ondragelik juk, dat de Abyssiniërs besloten, het van hun schouders af te schudden. Na een vreselike
strijd werden de Roomsen uit hun landpalen verbannen, en werd het oude geloof weder hersteld. De kerken
verheugden zich in hun vrijheid, en vergaten nimmer de les, die ze geleerd hadden aangaande het bedrog,
het fanatisme, en de despotiese macht van Rome. Zij stelden zich tevreden met in hun eenzaam rijk onbekend
te blijven aan de overige Christenheid.
De kerken van Afrika hielden de sabbat, zoals die door de pauselike kerk gehouden werd v——r zijn
algehele afval. Terwijl ze de zevende dag heiligden uit gehoorzaamheid aan het gebod van God, onthielden
ze zich van werk in overeenstemming met het gebruik van de kerk. Toen het de hoogste macht in handen
kreeg, had Rome de sabbat Gods vertreden om zijn eigen dag te verhogen; maar de kerken van Afrika, die
bijna duizend jaren lang verborgen gebleven waren, deelden niet in deze afval. Toen ze onder de heerschappij
van Rome vervielen, werden ze gedwongen, de ware Sabbat op zijde te stellen en de valse te eren; maar
zodra ze hun onafhankelikheid herwonnen, keerden ze tot de gehoorzaamheid van het vierde gebod terug.
Deze oorkonden van het verleden openbaren duidelik de vijandschap van Rome tegen de ware Sabbat
en de voorstanders ervan, zowel als de middelen welke het aanwendt om zijn eigengemaakte instelling te
doen eren. Gods woord leert, dat die tonelen zich zullen herhalen, wanneer paus- gezinden en Protestanten
zich verenigen om de Zondag te verhogen. De profetie van Openbaring 13 zegt, dat de macht, die door het
beest met lamshoornen voorgesteld wordt, maakt, dat “de aarde, en die daarin wonen,” het pausdom zullen
aanbidden — aldaar aangegeven onder het beeld van het beest “gelijk een pardel.” Het beest met twee
hoornen moet ook zeggen “tot degenen, die op de aarde wonen, dat ze het beest een beeld zouden maken;”
en verder moet het gebieden, dat aan “kleinen en groten, en rijken en armen, en vrijen en dienstknechten,”
gegeven wordt “het merkteken van het beest.” Er is aangetoond, dat de Verenigde Staten de macht zijn,
welke voorgesteld wordt door het beest met de hoornen gelijk een lam, en dat deze profetie vervuld zal
worden, wanneer de Verenigde Staten het vieren van de Zondag, dat Rome beweert de biezondere erkentenis
van zijn opperheerschappij te zijn, verplichtend zal maken.
388