Het Grote Conflict door Ellen White

Hoofdstuk 39: “De Tijd der Benauwdheid”
“En te dier tijd zal Michaël opstaan, die grote vorst, die voor de kinderen van uw volk staat, als het
zulk een tijd van benauwdheid zijn zal, als er niet geweest is, sinds dat er een volk geweest is, tot op die tijd
toe; en te dier tijd zal uw volk verlost worden, al wie gevonden wordt geschreven te zijn in het boek.”
Wanneer de boodschap van de derde engel sluit, pleit de barmhartigheid niet langer voor de schuldige
bewoners van de aarde. Het werk van Gods volk is geëindigd. Ze hebben “de spade regen”, “de verkoeling
van het aangezicht des Heren,” ontvangen, en zijn bereid voor de ure van beproeving, die aanstaande is.
Engelen haasten zich in de hemel heen en weder. Een engel, van de aarde terugkerende, verklaart dat zijn
werk afgedaan is; de wereld is voor het laatst getoetst, en allen, die zich getrouw betoond hebben aan de
Goddelike voorschriften, hebben “het zegel van de levende God” ontvangen. Dan heeft Jezus’ middelaarschap
in het heiligdom daarboven een einde.
Hij heft Zijn handen op, en spreekt met luider stem: “Het is volbracht;” en al de engelscharen leggen
hun kronen af, terwijl Hij de plechtige aankondiging doet: “Die onrecht doet, dat hij nog onrecht doe; en die
vuil is, dat hij nog vuil worde; en die rechtvaardig is, dat hij nog gerechtvaardigd worde; en die heilig is, dat
hij nog geheiligd worde.” Ieder geval is beslist voor leven of dood. Christus heeft verzoening voor Zijn volk
gedaan, en hun zonden uitgewist. Het getal van Zijn onderdanen is volledig; “het koninkrijk, en de
heerschappij en de grootheid van het koninkrijk onder de ganse hemel,” staan gegeven te worden aan de
erfgenamen der zaligheid, en Jezus moet heersen als Koning der koningen en Heer der heren.
Wanneer Hij het heiligdom verlaat, bedekt duisternis de aardbewoners. In die schrikkelike tijd moeten
de rechtvaardigen zonder middelaar voor Gods aangezicht leven. De weerhoudende macht, die de
goddelozen beheerst heeft, wordt weggenomen, en Satan heeft vol gezag over die onboetvaardig gebleven
zijn tot het einde toe. Gods lankmoedigheid is ten einde. De wereld heeft Zijn genade verworpen,Zijn liefde
veracht,en Zijn wet met voeten getreden. De goddelozen hebben de grenslijn van hun proeftijd overschreden;
Gods Geest, halsstarrig weerstaan, is eindelik geweken. Onbeschermd door de Goddelike genade,
ondervinden ze evenmin bescherming van de boze. Satan zal alsdan een laatste grote benauwdheid over de
aardbewoners brengen. Terwijl de engelen Gods de ruwe winden van menselike hartstocht niet langer in
bedwang houden, zullen al de elementen van strijd losgelaten worden. De gehele wereld zal in een
verwoesting worden gedompeld, vreseliker dan die, welke over Jeruzalem van ouds gekomen is.
Eén enkele engel sloeg al de eerstgeborenen van de Egyptenaren en vervulde het land met rouwklage.
Toen David tegen God zondigde, door het volk te tellen, veroorzaakte één engel dat ijselike verderf,
waardoor zijn zonde bestraft werd. Dezelfde vernielende macht, door heilige engelen uitgeoefend, wanneer
God het gebiedt, zal door boze engelen uitgeoefend worden, wanneer Hij het toelaat. Er zijn krachten, nu
gereed, die slechts op Goddelike toestemming wachten, om overal heen verwoesting te verspreiden. Degenen,
die de wet van God eren, zijn beschuldigd geworden van oordelen over de wereld te brengen, en zullen
413