Het Grote Conflict door Ellen White

de aardbewoners,— priesters, overheden, en mensen, rijk en arm, hoog en laag. “En de verslagenen des
Heren zullen te dien dage liggen van het ene einde van de aarde tot aan het andere einde van de aarde; ze
zullen niet beklaagd, noch opgenomen, noch begraven worden.”
Bij de komst van Christus zullen de bozen van de ganse aardbodem uitgeroeid worden,— verteerd
door de geest van Zijn mond, en verdaan door de glans van Zijn heerlikheid. Christus brengt Zijn volk naar
de stad Gods, en de aarde wordt ontledigd van zijn inwoners. “Ziet de Heer maakt het land ledig, en Hij
maakt het woest; en Hij keert de gestaltenis ervan om, en Hij verstrooit zijn inwoners.” “Dat land zal gans
ledig gemaakt worden, en het zal gans beroofd worden; want de Heer heeft dit woord gesproken.” “Want ze
overtreden de wetten, ze veranderen de inzettingen, ze vernietigen het eeuwig verbond. Daarom verteert de
vloek het land, en die daarin wonen, zullen verwoest worden; daarom zullen de inwoners van het land
verbrand worden.”
De gehele aarde heeft het voorkomen van een eenzame woestenij. De puinhopen van steden en dorpen,
door de aardbeving verwoest, ontwortelde bomen, ruwe rotsen, door de zee uitgeworpen, of uit de aarde zelf
losgescheurd, liggen over de oppervlakte verspreid, terwijl grote spelonken de plaats aanwijzen, waar de
bergen van hun grondvesten afgerukt zijn. Nu heeft het voorval plaats, voorafgeschaduwd in de laatste
plechtige dienst van de grote verzoendag. Wanneer de dienst in het heilige der heiligen voltooid was, en de
zonden van Israël uit het heiligdom weggedaan waren door middel van het bloed van het zondoffer, werd de
zondebok levend aan de Heer voorgesteld; en in tegenwoordigheid van de verzamelde gemeente beleed de
hogepriester over hem “al de ongerechtigheden van de kinderen Israëls, en al hun overtredingen, leggende
die op het hoofd van de bok.” Evenzo, als het verzoeningswerk in het hemelse heiligdom voltooid is, zullen
in tegenwoordigheid van God, de engelen des hemels, en de scharen van de verlosten, de zonden van Gods
volk op Satan worden gelegd; hij zal (Jer. 25:33; Jes. 24:1, 3, 5, 6; Lev. 16:21). schuldig verklaard worden
aan al het kwaad, dat hij hen heeft doen begaan. En evenals de zondebok weggezonden werd in een
onbewoond land, zo zal Satan naar de verwoeste aarde, die dan een onbewoonde en treurige wildernis zal
zijn, verbannen worden.
De Ziener voorspelt de verbanning van Satan, en de toestand van verwarring en verwoesting, waartoe
de aarde gebracht zal worden; en hij verklaart, dat die toestand duizend jaren lang bestaan zal. Na de tonelen
van de wederkomst des Heren en de verderving van de goddelozen beschreven te hebben, vervolgt de
profetie: “Ik zag een engel afkomen uit de hemel, hebbende de sleutel van de afgrond, en een grote keten in
zijn hand; en hij greep de draak, de oude slang, welke is de duivel en Satanas, en bond hem duizend jaren,
en wierp hem in de afgrond, en sloot hem daarin, en verzegelde die boven hem, opdat hij de volken niet meer
verleiden zou, totdat de duizend jaren zouden geëindigd zijn. En daarna moet hij een kleine tijd ontbonden
worden.”
443