Het Grote Conflict door Ellen White

Hoofdstuk 36: De Naderende Strijd
Sedert het begin van de grote strijd in de hemel is het Satans toeleg geweest, de wet Gods te niet te
doen. Om dit ten uitvoer te brengen, stond hij tegen de Schepper op; en ofschoon hij uit de hemel geworpen
werd, heeft hij dezelfde strijd op aarde voortgezet. Mensen te bedriegen, en hen aldus tot overtreding van
Gods wet te brengen, is het doel, waarnaar hij volhardend heeft gestreefd. Hetzij dit doel bereikt wordt door
de wet in zijn geheel op zijde te zetten, of door een van de voorschriften ervan te niet te doen, de uitkomst
zal ten slotte dezelfde zijn. Wie “in één punt” overtreedt, bewijst daardoor, dat hij de gehele wet veracht;
zijn invloed en voorbeeld zijn aan de zijde van de ongerechtigheid; hij wordt “schuldig aan alle.”
In zijn zoeken om de Goddelike inzettingen in verachting te brengen heeft Satan de leerstellingen van
de Bijbel ver-draaid, en op die wijze zijn er dwalingen gemengd met het geloof van duizenden, die de Schrift
belijden aan te nemen. Het eind van de grote strijd tussen waarheid en dwaling is niet anders dan het laatste
toneel in de langdurige twist over de wet Gods. Deze strijd is heden ten dage aan het beginnen — een strijd
tussen de wetten van de mensen en de voorschriften van Jehova, tussen de godsdienst van de Bijbel en die
van fabelen en overleveringen.
De krachten, welke zich in deze strijd zullen verenigen tegen waarheid en gerechtigheid, zijn reeds
ijverig aan het werk. Gods heilig woord, dat in ons bezit is gekomen ten koste van zoveel lijden en bloed,
wordt slechts van weinig waarde geacht. De Bijbel is binnen ieders bereik, maar er zijn er slechts weinigen,
die hem wezenlik aannemen als gids voor het leven. Er heerst ongeloof tot op een schrikbarende hoogte, en
niet alleen in de wereld, maar ook in de kerk. Velen zijn zo ver gekomen, dat ze leerstellingen ontkennen,
die de ware pilaren van het Christelik geloof vormen. De grote feiten van de schepping, gelijk die door de
mannen Gods onder ingeving aangegeven zijn, de val van de mens, het zoenoffer, en de onveranderlikheid
van de wet Gods, worden inderdaad, hetzij geheel of gedeeltelik, door een groot deel van de belijdende
Christelike wereld verworpen.
Duizenden, die zich op hun wijsheid en onafhankelikheid verheffen, beschouwen het als een teken
van zwak-heid, onvoorwaardelik geloof aan de Bijbel te hechten; ze achten het een bewijs van groter talent
en geleerdheid om aan de Schrift te tornen, en de belangrijkste waarheden ervan te vergeesteliken en weg te
redeneren. Veel predikanten leren hun hoorders, en veel professoren en onderwijzers hun studenten, dat de
wet Gods veranderd of weggedaan is; en degenen, die denken, dat de vereisten ervan nog geldig zijn, en
letterlik gehoorzaamd moeten worden, worden alleen spot en verachting waardig geacht.
Door de waarheid te verwerpen, verwerpen de mensen Hem, die de waarheid heeft geopenbaard.
Door Gods wet te vertreden, ontkennen ze het gezag van de Wetgever. Het is even gemakkelik om een afgod
te maken van valse leerstellingen en theorieën, als een afgod te vervaardigen uit hout of steen. Door Gods
eigenschappen verkeerd voor te stellen, brengt Satan er de mensen toe, zich een vals begrip van God te
391