Het Grote Conflict door Ellen White

Hoofdstuk 28: Het Onderzoekend Oordeel
“Dit zag ik, totdat er tronen gezet werden, en de Oude van dagen Zich zette, Wiens kleed wit was als
de sneeuw, en het haar van Zijn hoofd als zuivere wol; Zijn troon was als vuurvonken, de raderen ervan een
brandend vuur; een vurige rivier vloeide, en ging v——r Hem uit; duizendmaal duizenden dienden Hem;
het gericht zette zich, en de boeken werden geopend.”
Aldus werd voor het oog van de profeet geopenbaard die grote en plechtige dag, waarop de karakters
en het leven van de mensen voor de Hechter van de gehele aarde zouden opengelegd worden, en iedereen
zou ontvangen “naar zijn werken.” De Oude van dagen is God de Vader. De psalmist zegt: “Eer de bergen
geboren waren, en Gij de aarde en de wereld voortgebracht hadt, ja, van eeuwigheid tot eeuwigheid zijt Gij
God.” Hij, de bron van alle leven, en oorsprong van alle wet, Hij is het, Die bij het oordeel voorzitten zal.
En heilige engelen, “tienduizend maal tienduizenden, en duizendmaal duizenden” wonen als dienaren en
getuigen deze grote gerechtszitting bij.
“En ziet, er kwam Eén met de wolken des hemels, als eens mensen Zoon, en Hij kwam tot de Oude
van dagen, en ze deden Hem voor Dezelve naderen. En Hem werd gegeven heerschappij, en eer en het
koninkrijk; dat Hem alle volken, natieën en tongen eren zouden; Zijn heerschappij is een eeuwige
heerschappij, die niet vergaan zal, en Zijn koninkrijk zal niet verdorven worden.” De komst van Christus,
die hier beschreven wordt, is niet Zijn wederkomst naar de aarde. Hij komt tot de Oude van dagen in de
hemel om te ontvangen heerschappij, en eer, en een koninkrijk, hetwelk Hem bij het einde van Zijn werk als
Middelaar gegeven zal worden. Het is dit komen, en niet Zijn wederkomst naar de aarde, dat in de profetieën
voorzegd is als plaats grijpende aan het eind van de 2300 dagen, in 1844.
Vergezeld van heilige engelen treedt onze grote Hogepriester het heilige der heiligen binnen, en
verschijnt daar in de tegenwoordigheid van God, om het laatste te doen, dat Hem nog te doen staat in Zijn
bediening ten behoeve van de mens, — om het werk van het onderzoekend oordeel op Zich te nemen, en
verzoening te doen voor allen, van wie bewezen wordt, dat ze recht hebben op de voorrechten ervan. In de
typiese eredienst namen slechts diegenen aan de plechtigheden van de grote verzoendag deel, die met
belijdenis van zonden en boetedoening voor God waren getreden, en wier zonden door het bloed van het
zoenoffer op het heiligdom waren overgedragen. Zo ook zullen in de grote dag van de laatste verzoening en
het onderzoekend oordeel alleen de gevallen overwogen worden van hen, die tot het volk Gods behoren. Het
oordeel over de goddelozen is een afzonderlike en daarvan verschillende zaak, en vindt later plaats. “Het
oordeel moet beginnen van het huis Gods; en indien het eerst van ons begint, welk zal het einde zijn van
degenen, die het evangelie van God ongehoorzaam zijn?”2
De registers in de hemel, waarin de namen en daden van de mensen staan opgetekend, moeten
uitmaken, wat er in het oordeel besloten zal worden. De profeet Daniël zegt: “Het gericht zette zich, en de
321