Het Grote Conflict door Ellen White

worden, kunnen we daaruit leren, hoe ernstig de gelovigen behoorden te verlangen naar en bidden om de
wederkomst van Christus, wanneer deze algehele en laatste overwinning zal worden behaald.” Dit is de dag,
waarnaar alle gelovigen behoorden te verlangen, waarop ze behoorden te hopen en te wachten, als zijnde de
vervulling van het werk van hun verlossing, en van al hun wensen en het streven van hun zielen. “Verhaast,
O Heer, deze zalige dag!” Zodanig was de hoop van de apos- toliese kerk, van de “kerk in de woestijn,” en
van de hervormers.
De profetieën voorzeggen niet alleen de wijze en het doel van de wederkomst van Christus, maar
geven tekenen aan, waaraan de mensen kunnen weten, dat die nabij is. Jezus zegt: ” Er zullen tekenen zijn
in de zon, en maan, en sterren.” “De zon zal verduisterd worden, en de maan zal haar schijnsel niet geven,
en de sterren van de hemel zullen daaruit vallen, en de krachten van de hemelen zullen bewogen worden. En
alsdan zullen zij de Zoon des mensen zien, komende in de wolken, met grote kracht en heerlikheid.” De
Ziener be-schrijft op de volgende wijze de eerste tekenen, die aan de wederkomst voorafgaan: “Er werd een
grote aardbeving; en de zon werd zwart als een haren zak, en de maan werd als bloed.”
Deze tekenen werden gezien v——r het begin van de negentiende eeuw. Deze profetie vervullend,
had er in het jaar 1755 de vreselikste aardbeving plaats, die ooit te boek gesteld is. Ofschoon gewoonlik
bekend als de aardbeving van Lissabon, strekte hij zich uit over het grootste deel van Europa, Afrika, en
Amerika. Hij werd gevoeld in Groenland, in West-Indië, op het eiland Madeira, in Noorwegen en Zweden,
Groot-Britannië en Ierland. Hij strekte zich uit over een afstand van niet minder dan vier miljoen vierkante
mijlen. In Afrika was de schok bijna even hevig als in Europa. Een groot gedeelte van Algiers werd verwoest;
en op een kleine afstand van Marocco werd een dorp, acht tot tien duizend bewoners bevattende, bedolven.
Een hoge vloedgolf sloeg over de kust van Spanje en Afrika, verzwolg er een aantal steden, en richtte grote
verwoesting aan.
Het was in Spanje en Portugal, dat de schok zich in zijn grootste hevigheid deed gevoelen. Te Cadiz
werd de inko-mende vloedgolf gezegd zestig voet hoog geweest te zijn. Bergen, “sommige van de hoogste
in Portugal, werden heftig geschud, als het ware op hun grondslagen; enkele ervan open-den zich in hun
kruinen, die op wondervolle wijze gespleten en gescheurd werden, terwijl grote blokken ervan in de
onderliggende valleien werden geslingerd. Ook verhaalt men, dat deze bergen vlammen braakten.”
Te Lissabon “werd een geluid als van onderaardse donder vernomen, en onmiddellik daarop wierp
een geweldige schok het grootste deel van die stad omver. In omtrent zes minuten kwamen er zestig duizend
personen om. De zee ebde eerst, en legde de zandbank droog, maar vloeide daarna weer terug, en steeg
vijftig voeten of meer boven de gewone waterlijn.” “Onder andere merkwaardige gebeurtenissen die te
Lissabon gedurende de ramp plaats vonden, was het inzakken van de nieuwe kade, die geheel en al van
marmer gebouwd was, en een ontzettende som gelds gekost had. Een grote menigte mensen had zich daar
201