Het Grote Conflict door Ellen White

De heerlikheid van God en het Lam vervult de heilige stad met een licht, dat nooit verflauwt. De
verlosten wandelen in de zonneloze heerlikheid van een eeuwige dag. “Ik zag geen tempel in haar; want de
Heer, de almachtige God, is haar tempel, en het Lam.”1 Gods volk heeft het voorrecht, openlik gemeenschap
met de Vader en de Zoon te houden. Nu “zien we door een spiegel in een duistere rede.”2 We zien Gods
werk weerkaatst als in een spiegel, in de werken van de natuur en in Zijn handelingen met de mensen; maar
alsdan zullen we Hem van aangezicht tot aangezicht zien, zonder enige verduisterende sluier tussen Hem en
ons. We zullen in Zijn tegenwoordigheid staan, en de heerlikheid van Zijn aangezicht aanschouwen.
Daar zullen de verlosten “kennen, gelijk ze ook gekend zijn.” De liefde en het medegevoel, die God
Zelf in de ziel heeft geplant, zullen daar de wezenlikste en heerlikste beoefening vinden. De reine
gemeenschap met heilige wezens, de volkomen overeenstemming met de gezegende engelen en de
getrouwen van alle eeuwen, die hun lange klederen gewassen en wit gemaakt hebben in het bloed van het
Lam, de heilige banden, die “al het geslacht in de hemelen en op de aarde”3 samenbinden — dragen er toe
bij om de gelukzaligheid van de verlosten tot stand te brengen.
Daar zullen onsterfelike geesten met onverflauwde verrukking de wonderen van de scheppende macht,
de geheimen van de verlossende liefde overpeinzen. Daar zal geen wrede, bedriegelike vijand aanzetten tot
het vergeten van God. Ieder talent zal ontwikkeld, iedere bekwaamheid verhoogd worden. Het verkrijgen
van kennis zal het verstand niet vermoeien, noch de werkkracht uitputten. Daar kunnen de grootste
ondernemingen uitgevoerd, de verhe- vendste verlangens bereikt, de hoogste eerzucht verwezenlikt worden;
en toch zullen er immer nieuwe hoogten te bestijgen, nieuwe wonderen te bewonderen, nieuwe waarheden
te verstaan blijven, en nieuwe onderwerpen zijn, om de gaven van verstand en ziel en lichaam in
beoefening te brengen.
Al de schatten van het heelal zullen openliggen voor het onderzoek van Gods verlosten. Door geen
sterfelikheid aan banden gelegd, zweven ze in onvermoeide vlucht naar ver gelegen werelden,— werelden,
die van verdriet bewogen zijn geweest bij het schouwspel van de menselike ellende, en weerklonken hebben
van vreugdezangen Openb. 21:22; 1 Kor. 13:12. Efeze 3:15. bij de tijding, dat er een ziel verlost was. Met
onuitsprekelik genot treden de kinderen van de aarde in de vreugde, en nemen kennis van de wijsheid van
ongevallen wezens. Ze delen in de schatten van kennis en verstand, verkregen door eeuwelange beschouwingen
van Gods handewerk. Met onverduisterde blik aanschouwen ze de heerlikheid van de
schepping,— zonnen en sterren en stelsels, alle in hun vastgestelde orde zich wentelend om de troon van de
Godheid. Op alle dingen, van het kleinste tot het grootste, staat de naam van de Schepper gegrift, en in alle
vertoont zich de rijkdom van Zijn macht.
Ook zullen de jaren van de eeuwigheid in hun loop nog rijkere en heerliker openbaringen van God
en van Christus aan het licht brengen. En naarmate de kennis toeneemt, zullen de liefde, de eerbied en het
456