Het Grote Conflict door Ellen White

de Beloofde kunnen verkondigen. Micha’s profetie bepaalde Zijn geboorteplaats; Daniël gaf de tijd van Zijn
komst aan. God had deze profetieën aan de Joodse leiders gegeven; er was geen verontschuldiging voor hen,
indien ze niet wisten en aan het volk niet verkondigden, dat de komst van de Messias op handen was. Hun
onwetendheid was het gevolg van schuldige veronachtzaming. De Joden bouwden gedenktekenen voor de
profeten Gods, die gedood waren geworden, terwijl ze door hun ontzag voor de groten van de aarde eer
bewezen aan de dienstknechten van Satan. In hun eerznchtig streven naar een plaats en macht onder de
mensen verzonken, verloren ze de Goddelike eerbe- toningen uit het oog, die hun door de Koning des hemels
werden aangeboden.
Met diepe en eerbiedige belangstelling behoorden de oudsten van Israël de plaats, de tijd, de
omstandigheden van de grootste gebeurtenis in de wereldgeschiedenis,— de komst van Gods Zoon om ‘s
mensen verlossing te bewerkstelligen — onderzocht te hebben. Het gehele volk behoorde gewaakt en
gewacht te hebben, om onder de eersten te mogen zijn die de Verlosser van de wereld zouden verwelkomen.
Maar ziet, te Bethlehem gaan twee moede reizigers van de heuvels van Nazareth de gehele lange, nauwe
straat door tot aan het oostelike einde van de stad, tevergeefs een plaats zoekende om voor de nacht rust en
beschutting te vinden. Geen deur opent zich om hen te ontvangen. In een ellendig krot, voor vee ingericht,
vinden ze eindelik schuilplaats, en daar wordt de Zaligmaker van de wereld geboren.
Engelen in de hemel hadden de heerlikheid gezien, die Gods Zoon met de Vader deelde, eer de wereld
was, en met diepe belangstelling uitgezien naar Zijn verschijning op aarde, als een gebeurtenis, vol van de
hoogste blijdschap voor alle mensen. Er waren engelen aangesteld om de blijde tijding te brengen aan hen,
die gereed waren om die te ontvangen, en met vreugde bekend te maken aan de aardbewoners Christus had
zich vernederd om de natuur van een mens aan te nemen; Hij moest een eindeloze last van ellende dragen,
daar Hij Zijn ziel tot een schuldoffer zou stellen; desniettemin wensten de engelen, dat de Zoon van de
Allerhoogste zelfs in Zijn vernedering voor de mensen zou verschijnen met een waardigheid en heerlikheid,
die Zijn karakter pasten. Zouden de groten van de aarde zich in Israels hoofdstad verenigen om Zijn komst
te begroeten? Zouden legioenen van engelen Hem aan het wachtende gezelschap voorstellen?
Een engel daalt op de aarde neder om te zien, wie gereed is om Jezus te verwelkomen. Maar hij kan
geen tekenen van afwachting bespeuren. Hij hoort geen juich- en triomfkreten, dat het tijdperk voor de komst
van de Messias op handen is. De engel zweeft enige tijd over de uitverkoren stad en de tempel, waar de
Goddelike tegenwoordigheid eeuwen lang was geopenbaard geweest: maar zelfs hier heerst dezelfde
onverschilligheid. De priesters, in hun praal en trots, offeren verontreinigde offeranden in de tempel. De
Farizeën spreken met luider stem het volk toe, of zeggen zelfverheffende ge-beden op aan de hoeken van de
straten. In de paleizen van de koningen, in de vergaderingen van de wijsgeren, in de scholen van de rabbijnen,
slaat iedereen al even weinig acht op het wondervolle feit, dat de hemel geheel met vreugde en lof heeft
vervuld,— namelik, dat de Verlosser van de mensen op het punt staat van op aarde te verschijnen.
207