Het Grote Conflict door Ellen White

Hoofdstuk 41: Verwoesting van de Aarde
We zullen inzien, dat Hij, die oneindig is in wijsheid, geen ander plan voor onze zaligheid had kunnen
beramen dan het offer van Zijn eigen Zoon. De vergoeding voor dit offer is de vreugde, van de aarde met
vrijgekochte, heilige, gelukzalige en onsterfelike wezens te bevolken. Het gevolg van de strijd van de
Heiland met de machten van de duisternis is blijdschap voor de verlosten, die tot in eeuwigheid Gods
heerlikheid zal verhogen. En z— groot is de waarde van de ziel, dat de Vader genoegen neemt met de
betaalde prijs; en Christus Zelf is voldaan, wanneer Hij de vruchten van Zijn grote offer aanschouwt.
“Haar zonden zijn de een op de andere gevolgd tot de hemel toe, en God is aan haar ongerechtigheden
gedachtig geweest.” “In de drinkbeker, waarin ze geschonken heeft, schenkt haar dubbel. Zoveel als ze
zichzelf verheerlikt heeft, en weelde gehad heeft, zo grote pijniging en rouw doet haar aan; want ze zegt in
haar hart: Ik zit als een koningin, en ben geen weduwe, en zal geen rouw zien. Daarom zullen haar plagen
op één dag komen, namelik dood, en rouw, en honger, en ze zal met vuur verbrand worden; want sterk is de
Heer God, die haar oordeelt. En de koningen van de aarde, die met haar gehoereerd en weelde gehad hebben,
zullen haar bewenen en rouw over haar bedrijven . . . zeggende: Wee, wee, de grote stad Babylon, de sterke
stad, want uw oordeel is in één ure gekomen.”
“De kooplieden van de aarde,” “die rijk zijn geworden uit de kracht van haar weelde,” zullen van
verre staan uit vreze van haar pijniging, wenende en rouw makende, en zeggende: “Wee, wee, de grote stad!
die bekleed was met fijn lijnwaad en purper, en scharlaken, en versierd met goud, en met kostelik gesteente
en met paarlen, want in één uur is zo grote rijkdom verwoest.” Dat zijn de oordelen, die over Babylon komen
in de dag van de bezoeking van Gods wraak. Ze heeft de maat van haar ongerechtigheden gevuld; haar tijd
is gekomen; ze is rijp voor de verwoesting.
Wanneer de stem des Heren de gevangenis van Zijn volk wendt, is het een vreselik ontwaken voor
degenen, die alles verloren hebben in de grote strijd van het leven. Ter wijl de proeftijd nog voortduurde,
verblindden hen de bedriegerijen van Satan, en rechtvaardigden ze hun zondige wandel. De rijken waren er
trots op dat ze boven degenen stonden, die minder begunstigd waren; maar ze hadden hun rijkdommen
verkregen door overtreding van de wet Gods. Ze hadden de hongerigen niet gevoed, de naakten niet gekleed,
geen recht gedaan, en de weldadigheid niet liefgehad. Ze hadden ernaar gestreefd, zichzelven te verheffen,
en de eer van hun medemensen te verwerven. Nu zijn ze ontdaan van alles wat hen groot maakte, en zijn
behoeftig en onbeschut achtergebleven. Ze aanschouwen met verschrikking de verwoesting van de afgoden,
die ze boven hun Maker verkozen hadden. Ze hebben hun zielen verkocht voor aardse rijkdommen en
genietingen, en hebben er niet naar getracht rijk te worden in God. Het gevolg is, dat hun leven een
mislukking is; hun genietingen zijn nu tot gal geworden, hun schatten tot verderving. De winst van een
gehele levenstijd is in een ogenblik weggevaagd. De rijken bejammeren de verwoesting van hun deftige
440