Het Grote Conflict door Ellen White

te laat. Een leven van opstand tegen God heeft hen voor de hemel ongeschikt gemaakt. Zijn reinheid,
heiligheid en vrede zouden hen folteren; de heerlikheid Gods zou hun een verterend vuur wezen. Ze zouden
die heilige plaats wensen te ontvluchten. Ze zouden naar vernietiging verlangen, om verborgen te worden
van het aangezicht van Hem, die stierf om hen te verlossen. Het lot van de goddelozen wordt door hun eigen
keus bepaald. Hun uitsluiting uit de hemel is vrijwillig van hun kant, en rechtvaardig en barmhartig aan de
zijde Gods.
Gelijk de wateren van de zondvloed, zo verkondigt het vuur van de grote dag Gods oordeel, dat de
goddelozen on- geneeslik zijn. Ze hebben geen lust, om zich aan hemels gezag te onderwerpen. Ze hebben
hun wilskracht geoefend in opstand; en wanneer het einde van het leven dáár is, is het te laat om de richting
van hun gedachten te veranderen,— te laat om van overtreding te komen tot gehoorzaamheid, van haat tot
liefde. Door het leven van Kaïn, de moordenaar, te sparen, gaf God aan de wereld een voorbeeld van wat het
gevolg zou wezen van de zondaar het leven te verlengen, en hem voort te laten gaan op de baan van
teugelloze verkeerdheden. Door de invloed van Kaïns onderwijs en voorbeeld werden er een menigte van
zijn nakomelingen tot zonde geleid, totdat “de boosheid van de mensen menigvuldig was op de aarde,” en
“al het gedichtsel van de gedachten van zijn hart te allen dage alleenlik boos was.” “De aarde was verdorven
voor Gods aangezicht; en de aarde was vervuld met wrevel.”
Uit genade over de wereld vernietigde de Heer de goddeloze aardbewoners in Noachs tijd. Uit
barmhartigheid deed Hij de boze inwoners van Sodom weg. Door Satans bedriegelike macht verwerven zich
de werkers der ongerech- tigheid medegevoel en bewondering, en brengen op die wijze voortdurend anderen
tot opstand. Z— was het in de dagen van Kaïn en Noach, en ten tijde van Abraham en Lot; en z— is het ook
in onze tijd. Het is uit barmhartigheid over het heelal, dat God in het eind vernietigen zal, die Zijn genade
verwerpen. “De bezoldiging van de zonde is de dood; maar de ge- nadegift Gods is het eeuwige leven door
Jezus Christus, onze Heer.” Terwijl het leven het erfdeel van de rechtvaardigen is, is de dood het deel van
de goddelozen. Mozes verklaarde aan Israël: “Ik heb u heden voorgesteld het leven en het goede, en de dood
en het kwade.” De dood, waarop deze schriftuurplaatsen heenwijzen, is niet die, welke aan Adam werd
aangekondigd, want alle mensen lijden de straf van zijn overtreding. Het is “de tweede dood,” die tegenover
het eeuwige leven wordt gesteld.
Als gevolg van Adams zonde is de dood tot het gehele mensegeslacht doorgegaan. Allen tezamen
gaan ze ten grave. En ten gevolge van de bepalingen van het heilsplan zullen allen weder uit hun graven
worden voortgebracht. “Er zal een opstanding van de doden wezen, beide van de rechtvaardigen en van de
onrechtvaardigen;” “want gelijkerwijs ze allen in Adam sterven, alzo zullen ze ook in Christus allen levend
gemaakt worden.”2 Maar er wordt onderscheid gemaakt tussen de twee klassen, die uit de graven zullen
worden voortgebracht. “Allen, die in de graven zijn, zullen Zijn stem horen; en zullen uitgaan, die het goede
gedaan hebben, tot de opstanding van het leven, en die het kwade gedaan hebben, tot de. opstanding van de
365