Het Grote Conflict door Ellen White

zonde en verdriet vertoeven zou. Maar ongeloof vervreemdde hen van God. Daar ze weigerden het werk te
doen, dat Hij hun aangewezen had, werden er anderen verwekt om de boodschap te verkondigen. Uit genade
tot de wereld stelt Jezus Zijn wederkomst uit, opdat zondaren de gelegenheid zouden hebben om de
waarschuwing te horen, en in Hem een schuilplaats te vinden, voordat de toorn Gods zal uitgegoten worden.
De voorstelling van een waarheid, die de zonden en dwalingen van de tijden berispt, moet nu, gelijk
in vorige eeuwen, tegenstand verwekken. “Een iegelik, die kwaad doet, haat het licht, en komt tot het licht
niet, opdat zijn werken niet bestraft worden.”2 Wanneer de mensen zien, dat ze hun ingenomen stelling niet
verdedigen kunnen uit de Schrift, besluiten velen die met hand en tand vast te houden, en vallen op
kwaadaardige wijze het karakter en de drijfveren aan van hen, die een waarheid verdedigen, welke niet in
de smaak valt. Het is dezelfde gedragslijn, die door alle tijden heen gevolgd is. Elia werd een beroerder van
Israël verklaard, Jeremia een verrader, en Paulus een veront- reiniger van de tempel. Van die tijd af tot op
heden heeft men degenen, die de waarheid trouw wensten te blijven, als oproerlingen, ketters, of
scheurmakers aangeklaagd. Een menigte mensen, te ongelovig om het vaste woord van de profetie aan te
nemen, zullen zonder na te vragen lichtge- lovig een beschuldiging opnemen tegen hen, die zonden durven
bestraffen, welke fatsoenshalve gedaan worden. Deze geest zal meer en meer toenemen. En de Bijbel leert
duidelik, dat er een tijd nadert, waarin de wetten van de staat zodanig in strijd zullen zijn met Gods wet, dat,
wie al de Goddelike voorschriften zal wensen te gehoorzamen, smaad en straf zal moeten lijden als een
boosdoener.
Wat is met het oog hierop de plicht van de boodschapper der waarheid? Moet hij besluiten, dat de
waarheid niet verkondigd behoort te worden, omdat de enige uitwerking ervan dikwels slecht is; dat de
mensen geprikkeld worden om de vereisten ervan te ontduiken, of er zich tegen te verzetten? Neen; hij heeft
niet meer reden om het getuigenis van Gods woord achter te houden, omdat het tegenstand verwekt, dan de
vroegere hervormers hadden. De belijdenis van hun geloof, door heiligen en martelaren afgelegd, staat ten
nutte van de volgende geslachten opgetekend. Die levende voorbeelden van heiligheid en standvastige
oprechtheid zijn geboekstaafd om dezulken moed in te boezemen, die tans opgeroepen worden om als
getuigen voor God pal te staan. Zij ontvingen genade en waarheid, niet alleen voor zichzelven, maar opdat
door hen de kennis van God de aarde verlichten zou. Heeft God Zijn dienstknechten in dlt geslacht licht
gegeven ? Dan behoren ze het in de wereld te laten schijnen.
In de oude tijd zei de Heer tot iemand, die in Zijn naam sprak: “Het huis Israëls wil naar u niet horen,
omdat ze naar Mij niet willen horen.” Desniettegenstaande zei Hij: “Maar gij zult Mijn woorden tot hen
spreken, hetzij dat ze horen zullen, of hetzij dat ze het laten zullen.” Tot Gods dienstknecht in deze tijd
wordt het bevel gericht: “Verhef uw stem als een bazuin, en verkondig Mijn volk hun overtreding, en het
huis Jakobs hun zonden.”
307