Het Grote Conflict door Ellen White

De Geest Gods werkte op de harten van degenen, die Zijn Woord onderzochten. De overtuiging drong
zich aan hen op, dat ze on wetend dit voorschrift overtreden hadden door de rustdag van de Schepper niet te
achten. Ze begonnen de redenen na te gaan voor het houden van de eerste dag van de week in plaats van de
dag, welke God geheiligd had. Ze konden in de Schriften geen bewijs vinden, dat het vierde gebod was
afgeschaft, of dat de Sabbat was veranderd geworden; de zegen, die bij de aanvang de zevende dag had
geheiligd, was nimmer teruggetrokken. Ze hadden eerlik getracht, Gods wil te verstaan en te doen; droefheid
vervulde daarom hun harten, nu ze zagen, dat ze overtreders van Zijn wet waren, en ze bewezen hun trouw
aan God door Zijn Sabbat te heiligen.
Er werden vele en ernstige pogingen in het werk gesteld om hun geloof omver te werpen. Iedereen
zag natuurlik in, dat indien het aardse heiligdom een beeld of afschaduwing van het hemelse was, de wet, in
de ark op aarde bewaard, dan ook een getrouw afschrift moest zijn van de wet in de ark in de hemel; en dat
het aannemen van de waarheid betreffende het aardse heiligdom de erkentenis van de eisen van Gods wet
en de verplichting van de Sabbat van het vierde gebod insloot. Hierin lag het geheim van het bittere en
vastberaden verzet tegen de harmoniese verklaring van de Schriften, welke de bediening van Christus in het
hemelse heiligdom openbaarde. De mens trachtte de deur te sluiten, die God geopend, en de deur te openen,
die Hij gesloten had. Maar “Hij, die opent, en niemand sluit, en Hij sluit, en niemand opent,” had gezegd:
“Zie, Ik heb een geopende deur voor u gegeven, en niemand kan die sluiten.” Christus had de deur, of de
bediening van het heilige der heiligen, geopend; er scheen licht door die geopende deur van het heiligdom
in de hemel, en het vierde gebod werd aangetoond als tot de wet behorende, die daar bewaard werd; hetgeen
God vastgesteld had, kon geen mens te niet doen.
Zij, die het licht aangaande de tussenkomst van Christus en de onveranderlikheid van Gods wet
hadden aangenomen, zagen, dat dit waarheden waren, die in Openbaring 14 aan het licht werden gebracht.
De boodschappen van dit hoofd- stuk bevatten een drie- voudige waarschuwing, welke de inwoners van de
aarde moet voorbereiden op de wederkomst van de Heer. De bekendmaking, “De ure van Zijn oordeel is
gekomen,” wijst op het sluitingswerk van Christus’ bediening tot redding van de mens. Het kondigt een
waarheid aan, die gepredikt moet worden, totdat de bemiddeling van de Heiland ophoudt, en Hij naar de
aarde terug- keren zal om Zijn volk tot Zich te nemen. Het werk van het oordeel, dat in 1844 begonnen is,
moet voortgezet worden, totdat het lot van allen, levenden zowel als doden, beslist is; vandaar dat het zich
zal uitstrekken tot het einde van de genadetijd voor de mensheid. Opdat de mensen gereed mogen zijn om te
staan in het oordeel, gelast de boodschap hun om “God te vrezen, en Hem heerlikheid te geven,” “en Hem
te aanbidden, die de hemel, en de aarde, en de zee, en de fonteinen der wateren gemaakt heeft.” Het gevolg
van het aanenemen van deze boodschappen wordt uitgedrukt in de woorden: “Hier zijn ze, die de geboden
Gods bewaren en het geloof van Jezus.” Om gereed
291