Het Grote Conflict door Ellen White

gaat zelf in de gevangenis : indien iemand met het zwaard zal doden, die moet zelf met het zwaard gedood
worden!” De twee en veertig maanden zijn hetzelfde als “een tijd, en tijden en een gedeelte van een tijd,”
drie en een half jaar, of 1260 dagen, van Daniël 7 — de tijd gedurende welke de pauselike macht Gods volk
zou onderdrukken. Dit tijdperk begon, zoals in de voorafgaande hoofdstukken gezegd is, met de vestiging
van de pauselike oppermacht in 538 n. C., en eindigde in 1798. In dat jaar, toen de paus door het Franse
leger ge-vangen werd genomen, ontving de pauselike macht zijn dodelike wond, en werd de voorspelling
vervuld: “Indien iemand in de gevangenis leidt, die gaat zelf in de ge-vangenis.”
Hier wordt een ander symbool ingeleid. De profeet zegt: “Ik zag een ander beest uit de aarde opkomen,
en het had twee hoornen, aan de hoornen van het lam gelijk.” Zowel de verschijning van dit beest als de
wijze, waarop het opkomt, duiden aan, dat het volk, dat er door vertegenwoordigd wordt, ongelijk is aan die,
welke door de voorafgaande symbolen werden voorgesteld. De grote koninkrijken, die de wereld geregeerd
hebben, werden door de profeet Daniël voorgesteld als roofdieren, die opklommen, toen “de vier winden des
hemels voortbraken op de grote zee.”2 In Openbaring 17 verklaarde een engel, dat wateren “volken en
scharen en natieën en tongen” voorstellen. Winden zijn een symbool van strijd. De vier winden des hemels,
die voortbraken op de grote zee, stellen de vreselike tonelen van verovering en opstand voor, waardoor
koninkrijken hun kruis hebben omhoog geheven.
Maar het beest met hoornen gelijk een lam werd gezien “uit de aarde opkomende.” In plaats van
andere machten te overwinnen, ten einde zichzelf te vestigen, moet het volk, dat aldus voorgesteld wordt,
op een grondgebied verrijzen, dat van tevoren niet bewoond was, en daar geleidelik en vreedzaam in getal
aangroeien. Het kon daarom niet opstaan te midden van de zich verdringende en strijdende volkeren van de
Oude Wereld,— die woelige zee van “volken en scharen, en natieën en tongen.” Het moet op het Westelike
Vasteland gezocht worden. Welk volk van de Nieuwe Wereld was in 1798 aan het toenemen in macht,
beloofde sterk en groot te zullen worden, en trok de aandacht van de wereld tot zich? Er kan bij de toepassing
van dit symbool geen twijfel bestaan. Eén volk, en slechts één, voldoet aan de gegevens van deze profetie,
welke ongetwijfeld heenwijst op de Verenigde Staten van Amerika. Keer op keer hebben redenaar en
geschiedschrij-ver, bij het schilderen van de opkomst en de groei van deze natie, onbewust gebruik gemaakt
van de gedachte, in zo goed als de juiste woorden van de gewijde schrijver.
Hot beest werd gezien “uit de aarde opkomende;” en volgens de vertalers betekent het woord, hier
als “opkomende” aangegeven, letterlik “groeien of opschieten als een plant.” En, gelijk we gezien hebben,
het volk moest opkomen in een grondgebied, dat tevoren niet bewoond was. Een beroemd schrijver spreekt
in zijn beschrijving van het ontstaan van de Verenigde Staten van “het geheim van hun voortkomen uit het
niet” en zegt: “Gelijk een stille zaadkorrel zijn we tot een rijk aangegroeid.” Een Europees tijdschrift sprak
in 1850 over de Verenigde Staten als een wonderlik rijk, dat “eenvoudig te voorschijn kwam,” en “te midden
van de stilte der aarde dageliks in macht en trots toenam.” Edward Everett sprak in een rede over de
294