Het Grote Conflict door Ellen White

ongebaande bossen, totdat hij een schuilplaats vond bij een Indiaanse stam, wier vertrouwen en genegenheid
hij won, terwijl hij hen de waarheden van het evangelie trachtte te leren.
Na maanden van afwisseling en ronddolen, geraakte hij eindelik aan de kusten van de Narragansett
Baai, waar hij de grond legde van de eerste staat van de nieuwere tijd, die in de volste zin van het woord het
recht van godsdienstvrij- heid erkende. Het grondbeginsel van Roger Williams’ kolonie was “dat iedereen
het recht zou hebben om God te dienen volgens het licht van zijn eigen geweten.”1 Zijn kleine staat, Rhode
Island, werd het toevluchtsoord voor onderdrukten, en groeide aan en bloeide, totdat de grondbeginselen
ervan — burgerlike en godsdienstige vrijheid — de hoekstenen van de Amerikaanse Republiek werden.
In dat uistekende, oude dokument, hetwelk de voorvaderen van het Amerikaanse volk als de
uiteenzetting van hun rechten erkenden — de Onafhankelikheidsverklaring — zeiden ze: “Wij houden het
ervoor, dat deze waarheden zichzelve bewijzen, dat alle mensen gelijk geschapen zijn, dat ze door hun
Schepper met zekere onvervreemdbare rechten zijn toegerust, dat daaronder begrepen zijn het leven, de
vrijheid, en het zoeken naar geluk.” En de Konstitutie waarborgt in de duidelikste bewoordingen de
onschendbaarheid van het geweten: “Er zal nimmer enige proeve van godsdienstige overtuiging verlangd
worden als bewijs van bevoegdheid voor enige publieke betrekking onder de Verenigde Staten.” “Het
Kongres zal geen wet maken, waarbij godsdienst wordt vastgesteld, of de vrije uitoefening daarvan
verboden.”
“Zij,die de Konstitutie opstelden,erkenden het eeuwige grondbeginsel, dat de betrekking van de mens
tot zijn God boven menselike wetgeving staat, en dat zijn vrijheid van geweten hem niet ontzegd kan worden.
Er was geen redenering toe n—dig om deze waarheid vast te stellen; wij zijn er ons in ons eigen gemoed van
bewust. Het is dit bewustzijn, dat zoveel martelaren te midden van folteringen en vlammen heeft staande
gehouden, ten spijte van menselike wetten. Ze gevoelden, dat hun plicht jegens God boven menselike
vorderingen stond, en dat geen mens het recht had om macht uit te oefenen over hun geweten. Het is een
ingeboren beginsel, dat door niets kan vernietigd worden.”
Toen de tijding zich door de landen van Europa verspreidde, dat er een land was, waar iedereen de
vruchten van zijn eigen arbeid kon genieten, en de overtuiging van zijn geweten volgen mocht, stroomden
er duizenden naar de kusten van de Nieuwe Wereld. De kolonieën vermeerderden zich snel. “Massachusetts
bood in een biezondere wet, op kosten van het publiek, welkom en hulp aan Christenen van alle
nationaliteiten, die over de Atlantiese Oceaan wensten te vluchten ‘om te ontkomen aan oorlogen, of
hongersnood, of onderdrukking van hun vervolgers.’ Aldus werden de vluchtelingen en verstotelingen door
de wet de gasten van het gemenebest gemaakt.” Binnen twintig jaren na het eerste landen te Plymouth,
hadden zich even zoveel duizenden Pelgrims in Nieuw-Engeland nedergezet.
195