Het Grote Conflict door Ellen White

ver- oordeeld lag in de kerker van Herodus; naar de gevangenen te Filippi; naar Paulus en zijn metgezellen
in de nacht van de storm op de zee; om het hart van Cornelius te openen voor de ontvangst van het evangelie;
om Petrus met een boodschap van zaligheid af te vaardigen naar een heidense vreemdeling,— aldus hebben
heilige engelen alle eeuwen door Gods volk gediend.
Voor iedere volgeling van Christus wordt een beschermengel aangesteld. Deze hemelse wachters
beveiligen de rechtvaardigen voor de macht van de boze. Dit erkende Satan zelf, toen hij sprak: “Is het om
niet, dat Job God vreest? Hebt Gij niet een betuining gemaakt voor hem, en voor zijn huis, en voor al wat
hij heeft rondom?” Het werktuig, waardoor God Zijn volk beschermt, wordt in de woorden van de psalmist
uitgedrukt: “De Engel des Heren legert zich rondom degenen, die Hem vrezen, en rukt hen uit.” De Heiland
zei, sprekende van hen, die in Hem geloven: “Ziet toe, dat ge niet een van deze kleinen veracht; want Ik zeg
ulieden, dat hun engelen in de hemelen altijd zien het aangezicht van Mijn Vader.” De engelen, welke
aangesteld zijn om de kinderen Gods te dienen, hebben te allen tijde toegang tot Zijn tegenwoordigheid.
Aldus is Gods volk, dat aan de verleidende macht en de nimmer sluimerende kwaadaardigheid van
de vorst der duisternis is blootgesteld, en de strijd te voeren heeft met al de machten van het boze, verzekerd
van de onvermoeide waakzaamheid van hemelse engelen. Ook wordt zodanige verzekering niet zonder
oorzaak geschonken. Indien God Zijn kinderen een belofte van genade en bescherming gedaan heeft, is het
omdat ze met machtige werktuigen van het kwaad te doen zullen hebben,— Satans deelgenoten, talrijk,
vastberaden, en onvermoeid, aangaande wier kwaadaardigheid en macht niemand onwetend of onverschillig
kan zijn, en zich veilig rekenen.
De boze geesten, in het begin zonder zonde geschapen, waren wat natuur, macht en heerlikheid betreft,
gelijk aan de heilige wezens, die nu Gods boodschappers zijn. Maar door zonde gevallen, hebben ze een
onderling verbond ge-sloten om God te onteren, en de mensen in het verderf te storten. Met Satan verbonden
in zijn opstand, en met hem uit de hemel geworpen, zijn ze door al de volgende eeuwen heen zijn
medegenoten gebleven in zijn strijd tegen het God- delik gezag. In de Schrift wordt ons melding gemaakt
van hun samenzwering en regering, van hun verschillende orden, van hun verstand en geslepenheid, en van
hun boosaardige plannen tegen de vrede en het geluk van de mensen.
De Oud-Testamentiese geschiedenis maakt hier en daar gewag van hun bestaan en handelingen; maar
het was gedurende de tijd, dat Christus op aarde was, dat de boze geesten hun macht op de treffendste wijze
openbaarden. Christus was gekomen om het plan ten uitvoer te brengen, dat tot redding van de mens was
uitgedacht, en Satan was besloten, zijn recht op de heerschappij van de wereld te laten gelden. Hij was erin
geslaagd, overal op aarde af- godedienst in te voeren, behalve in het land Palestina. Christus kwam tot het
enige land, dat niet volkomen voor de macht van de verleider gebukt had, om over het volk hemels licht te
doen schijnen. Hier stonden twee wedijverende machten naar het oppergezag. Jezus opende Zijn liefdearmen,
344