Het Grote Conflict door Ellen White

de pauselik gezinde kantons de wapenen op, om zich tegen het recht van godsdienstige vrijheid te verzetten.
In de strijd, die er volgde, viel Zwingli, die dienst deed als kapelaan van de hervormde macht, op het slagveld
van Cappel, op de 11de Oktober 1531.
“Zwingli was een moedige hervormer, een bekwaam geleerde, een welsprekend prediker, een
vaderlandslievend republikein, en een verziend staatsman. Hem ontbrak het genie en de diepte van Luther
en Calvijn, de geleerdheid van Melanchton en Oecolampadius; maar hij stond hun gelijk in eerlikheid van
doel, eerbaarheid van karakter, heldemoed, en toewijding aan de zaak van de Hervorming, en hij overtrof
hen in vrijzinnigheid.”
Johannes Oecolampadius.— Oecolampadius wordt de “hervormer van Bazel” genoemd, maar de
ruime omvang van zijn invloed geeft hem recht op een meer omvattende naam. In zijn intellektuële en morele
hoedanigheden gelijkt hij sprekend op Melanchton. “Er zijn verscheidene voorbeelden uit de tijd van de
Hervorming, dat het de Heer behaagt, Zijn discipelen in paren uit te zenden, wanneer Hij een groot werk te
doen heeft. Luther stond naast Melanchton;
Calvijn naast Beza, en Oecolampadius naast Zwingli.”
Oecolampadius werd in 1482 in het vroegere koninkrijk Wurtemburg geboren. Hij was al zeer vroeg
met Luthers leer ingenomen, en nadat hij in 1522 naar Bazel beroepen was, begon hij zijn werk als hervormer.
De stad was in die tijd het belangrijkste intellektuële centrum in Zwitserland, de zetel van zijn enige
universiteit, en de verblijfplaats van de voornaamste boekdrukkers. Aan Oecolampadius werd al spoedig een
professoraat aan de universiteit aangeboden, en in 1529 was de Hervorming te Bazel gevestigd. Hier stierf
Oecolampadius in 1531.
Jacques Lefevre.— Lefèvre, een groot geleerde, en een van de eerste Franse hervormers, werd
omstreeks 1450 geboren, en stierf in 1536. Lefèvre was professor aan de Universiteit van Parijs, toen hij
omstreeks 1507 de Bijbel begon te bestuderen. Hij publiceerde kommentaren over verschillende delen van
de Schriften, en in 1521 werd een van zijn werken als ketters veroordeeld. Maar door de gunst van Frans I.
en van prinses Margaretha werden de gerechtelike handelingen tegen hem gestaakt. In 1523 werd zijn Franse
vertaling van het Nieuwe Testament uitgegeven. Na de slag van Pavia en de gevangenzetting van Frans te
Madrid namen de pauseliken de krachtigste stappen tegen de hervormers, en vluchtte Lefèvre, toen vijf en
zeventig jaren oud, naar Straatsburg. Kort na de vrijstelling van de koning werd hij teruggeroepen, en na zijn
vertaling van het Oude Testament uitgegeven te hebben, trok hij zich terug te Nerac, de verblijfplaats van
Margaretha van Navarre, waar hij stierf. Lefèvre had de grondbeginselen van de Hervorming aangenomen,
en handhaafde ze in zijn geschriften; toch bleef hij in de Roomse Kerk, hopende dat er een hervorming in de
kerk zelf zou plaats hebben. Leerzaam en vredelievend van aard schrikte hij terug voor openlike botsing.
480