Het Grote Conflict door Ellen White

en waarheid, die de weldadigheid bewaart aan vele duizenden, die de ongerechtigheid, en overtreding, en
zonde vergeeft, die de schuldige geenszins onschuldig houdt.”
God bracht Zijn rechtvaardigheid aan het licht, en handhaafde de eer van Zijn troon door de
verbanning van Satan uit de hemel. Maar toen de mens gezondigd had door gehoor te geven aan de
verleidingen van deze afvallige geest, gaf God een bewijs van Zijn liefde door Zijn eniggeboren Zoon over
te geven om voor het gevallen mensegeslacht te sterven. In de verzoening wordt Gods karakter geopenbaard.
De krachtige bewijsgrond van het kruis toont aan het ganse heelal, dat de loopbaan van zonde, die Lucifer
zich verkoos, geenszins aan Gods regering ten laste kon gelegd worden.
In de strijd tussen Christus en Satan, tijdens de aardse bediening van de Heiland, werd het karakter
van de grote bedrieger ontmaskerd. Niets kon Satan zo doeltreffend de genegenheid van de engelen in de
hemel en van het getrouw gebleven heelal hebben doen verbeuren, als de wrede oorlog, die hij de Verlosser
van de wereld aandeed. De stoute godslasterlikheid van zijn eis, dat Christus hem zou aanbidden, de
aanmatigende overmoedigheid, waarmede hij Hem op de top van de berg en de tinne van de tempel voerde,en
de kwaadaardige bedoeling, welke hij verried, toen hij er bij Hem op aandrong, zich van de
duizelingwekkende hoogte af te werpen, de altijd wakende boosheid, die Hem van plaats tot plaats dreef, en
de harten van priesters en volk aanspoorde om Zijn liefde te verwerpen, en eindelik te roepen: “Kruist Hem!
Kruist Hem!”—dit alles wekte de verbazing en verontwaardiging van het heelal op.
Het was Satan, die de wereld tot de verwerping van Christus aandreef. De vorst des kwaads gebruikte
al zijn macht en geslepenheid om Jezus uit de weg te ruimen; want hij zag, dat de barmhartigheid en de
liefde van de Heiland, Zijn erbarming en medelijdende tederheid het karakter Gods aan de wereld
openlegden. Satan bestreed alles, wat de Zoon van God voorgaf te zijn, en gebruikte mensen als zijn
werktuigen om het leven van de Zaligmaker tot een leven van lijden en kommer te maken. De bedriegerij en
leugen, waardoor hij getracht had Jezus’ werk te verhinderen, de haat, door de kinderen der
ongehoorzaamheid aan de dag gelegd, zijn wrede beschuldigingen tegen Hem, wiens bestaan een leven van
voorbeeldeloze goedheid was, dat alles had zijn oorsprong in diepgewortelde wraak. Het opgekropte vuur
van nijd en kwaadaardigheid, haat en wraak, brak op Golgotha tegen de Zoon van God los, terwijl de gehele
hemel met stille afschuw op het toneel nederblikte.
Toen het grote offer gebracht was, voer Christus omhoog, en weigerde de aanbidding van de engelen,
totdat Hij het verzoek had voorgelegd: “Ik wil, dat waar Ik ben, ook die bij Mij zijn, die Gij Mij gegeven
hebt.” Toen kwam met onuitsprekelike liefde en kracht het antwoord van de troon van de Vader: “Dat alle
engelen Gods Hem aanbidden.”2 Er rustte op Jezus geen smet. Nadat Zijn vernedering ten einde en Zijn
offer volbracht was, werd Hem een naam gegeven, die boven alle naam is. Nu toonde Satans vergrijp zich
zonder verontschuldiging. Hij had zijn ware karakter als leugenaar en moordenaar geopenbaard. Het was
336