Het Grote Conflict door Ellen White

Hoofdstuk 17: Voorlopers van de Morgen
Een van de ernstigste en toch ook heerlikste waarheden, die in de Bijbel geopenbaard worden, is die
van Christus’ wederkomst, om het grote werk van de verlossing te voltooien. In Gods pelgrimsvolk, dat zo
lange tijd “het land en de schaduw des doods” tot woonplaats heeft gehad, wordt een kostbare, vreugdevolle
hoop opgewekt door de belofte van de verschijning van Hem, die is “de opstanding en het leven,” om “Zijn
verbannenen weder te huis te brengen. ” De leer van de wederkomst is de ware sleutel tot de Heilige Schriften.
Sedert de dag, toen het eerste mensepaar zich met droevige tred van Eden afkeerde, hebben de kinderen des
geloofs gewacht op het komen van Hem, Die beloofd was, om de macht van de verdelger te verbreken, en
hen terug te voeren tot het verloren Paradijs. De heiligen van de oude dag zagen uit naar de komst van de
Messias in heerlikheid, als de vervulling van al hun verwachting. Aan Henoch, pas de zevende in de lijn van
de nakomelingen van hen, die in Eden gewoond hadden, hem, die drie eeuwen lang met God op de aarde
wandelde, werd het vergund om van verre de komst van de Verlosser te aanschouwen. “Ziet,” zo verklaarde
hij, “de Heer is gekomen met Zijn vele duizenden heiligen, om gericht te houden tegen allen.” De aartsvader
Job riep in de nacht van zijn beproeving met ongeschokt vertrouwen uit: “Want ik weet, dat mijn Verlosser
leeft, en Hij zal de laatste (in het einde) over het stof opstaan; ... uit mijn vlees zal ik God aanschouwen,
dewelke ik voor mij aanschouwen zal, en mijn ogen zien zullen, en niet een vreemde.”
Christus’ komst, met welke de heerschappij der gerechtigheid een aanvang nemen zal, heeft de
gewijde schrijvers de verhevenste en meest bezielde woorden doen uiten. De dichters en profeten van de
Bijbel hebben die komst beschreven in woorden, gloeiend van hemels vuur. De psalmist bezong de macht
en majesteit van Israels Koning: “Uit Zion, de volkomenheid der schoonheid, verschijnt God blinkende.
Onze God zal komen, en zal niet zwijgen. . . . Hij zal roepen tot de hemel van boven, en tot de aarde, om
Zijn volk te richten.” “Dat de hemelen zich verblijden, en de aarde zich verheuge, . . . voor het aangezicht
des Heren; want Hij komt, want Hij komt, om de aarde te richten; Hij zal de wereld richten met gerechtigheid,
en de volken met Zijn waarheid.”
De profeet Jesaja sprak: “Waakt op en juicht, gij, die in het stof woont! want uw dauw zal zijn als
een dauw der moeskruiden, en het land zal de overledenen uitwerpen.” “Uw doden zullen leven, ook mijn
dood lichaam, ze zullen opstaan.” “Hij zal de dood verslinden tot overwinning, en de Here Here zal de tranen
van alle aangezichten afwissen; en Hij zal de smaadheid van Zijn volk van de ganse aarde wegnemen; want
de Heer heeft het gesproken. En men zal te dien dage zeggen: Ziet, deze is onze God; we hebben Hem
verwacht, en Hij zal ons zalig maken. Deze is de Heer; we hebben Hem verwacht; we zullen ons verheugen
en verblijden in Zijn zaligheid.”
En Habakuk, in een heilig visioen verzonken, aanschouwde Zijn verschijning. “God kwam van
Theman, en de Heilige van de berg Paran. Sela. Zijn heerlikheid bedekte de hemelen, en het aardrijk was vol
van Zijn lof. En er was een glans als van het licht.” “Hij stond, en mat de aarde; Hij zag toe, en maakte de
198