Het Grote Conflict door Ellen White

Om het doel, dat ze zich voorstelden, te bereiken, “waren ze tevreden met slechts het allernodigste te
verdienen door een leven van spaarzaamheid en vlijt. Ze eisten niets van de grond, dan hetgeen ze
redelikerwijze als loon voor hun werk konden verwachten. Geen gulden visioen wierp een bedriege- like
stralekrans over hun pad. ... Ze waren tevreden met de langzame doch zekere vooruitgang van hun sociale
staatkunde. Ze verduurden geduldig de ontberingen van de wil-dernis, en bevochtigden de vrijheidsboom
met hun tranen en het zweet van hun aanschijn, totdat hij diep wortel schoot in het land.”
De Bijbel werd voor het fondament van geloof, de bron van wijsheid, en de grondwet van vrijheid
gehouden. De be-ginselen ervan werden ijverig onderwezen in de ouderlike woning, in de school en in de
kerk, en de vruchten daarvan openbaarden zich in nijverheid, goed verstand, reinheid en matigheid. Men kon
jaren lang in de Puriteinse nederzettingen doorbrengen “zonder een dronkaard te zien, een vloek te horen, of
een bedelaar te ontmoeten.” Alles toonde aan, dat de grondbeginselen van de Bijbel de zekerste waarborgen
van nationale grootheid zijn. De zwakke en afgezonderde kolonieën groeiden aan tot een Unie van machtige
Staten; en de wereld aanschouwde met verwondering de vrede en voorspoed van “een kerk zonder paus, en
een staat zonder koning.”
Doch voortdurend groeide het aantal aan van hen, die zich tot de kusten van Amerika aangetrokken
gevoelden, aangespoord door beweegredenen, die zeer verschillend waren van die van de eerste Pelgrims.
Ofschoon primitief geloof en reinheid een grote en vormende kracht uitoefenden, toch werd de invloed
hiervan kleiner en kleiner, naarmate het aantal aanwies van hen, die slechts naar werelds voordeel zochten.
Het reglement, dat door de eerste kolonisten aangenomen was, om alleen leden van de kerk stemrecht te
geven, of toe te staan, een ambt te bekleden in de burgerlike regering, leidde tot uiterst verderfelike gevolgen.
Deze maatregel was genomen als een middel om voor de reinheid van de staat te waken; maar het gevolg
ervan was het bederf van de kerk.
Daar godsdienstige belijdenis de voorwaarde was van stemrecht en ambtsbekleding, sloten velen,
wier enige beweegreden een wereldse gedragslijn tot drijfveer had, zich aan de kerk aan, zonder dat hun hart
veranderd was. Aldus was het, dat de kerken voor een groot deel uit onbekeerde personen bestonden; en
zelfs onder de geesteliken waren er, die niet alleen dwaalleringen geloofden, maar de vernieuwende kracht
van de Heilige Geest niet kenden. Op die wijze traden opnieuw de slechte gevolgen aan het licht, die zo
menigmaal in de kerkgeschiedenis zijn opgemerkt sedert de dagen van Kon- stantijn tot op de tegenwoordige
tijd, van pogingen om de kerk op te bouwen met behulp van de staat, of de hulp van de wereldlike macht in
te roepen tot steun van het evangelie van Hem, Die verklaarde: “Mijn koninkrijk is niet van deze wereld.”
Vereniging van kerk met staat, in wat geringe mate ook, brengt in werkelikheid de kerk slechts nader tot de
wereld, al schijnt het ook, of de wereld er nader tot de kerk door wordt gebracht.
196