Het Grote Conflict door Ellen White

overgehaald, er hen toe te brengen, daaruit te besluiten, dat de zondaar eeuwig in ellende voortleven zou. Nu
stelt de vorst dor duisternis door zijn handlangers God voor als een wraakzuchtige tiran, verkondigende, dat
Hij allen in de hel werpt, in wie Hij geen behagen heeft, on hen daar eeuwig Zijn toorn doet gevoelen; en
dat, terwijl ze onuitsprekelike smarten lijden, en in het onuitblusselik vuur liggen te krimpen, hun Schepper
met voldoening op hen nederblikt.
Aldus bekleedt de aartsvijand de Schepper en Weldoener van de mensheid met zijn eigen
hoedanigheden. Wreedheid is uit de duivel. God is liefde; en alles, wat Hij schiep, was rein, heilig en liefelik,
tot op de tijd, toen de eerste grote opstandeling de zonde invoerde. Satan zelf is de vijand, die de mens eerst
tot zonde verleidt, en hem daarna vernietigt, als hij kan; en wanneer hij zich van zijn slachtoffer verzekerd
heeft, dan verheugt hij zich over het verderf, dat hij heeft teweeggebracht. Stond het aan hem, hij zou het
gehele mensegeslacht in zijn net trekken. En was het niet door de tussenkomst van de Goddelike macht, geen
enkele zoon of dochter Adams zou ontkomen.
Ook nog in deze tijd zoekt Satan mensen ten val te brengen, gelijk hij het ons eerste ouderpaar deed,
door hun vertrouwen in hun Schepper te schokken, en hen tot twijfeling te brengen aangaande de wijsheid
van Zijn bestuur en de rechtvaardigheid van Zijn wetten. Satan en zijn boden stellen God voor als nog erger
dan zijzelven zijn, om alzo hun eigen boosheid en opstand te rechtvaardigen. De grote bedrieger beproeft,
de gruwelike wreedheid van zijn eigen karakter op onze hemelse Vader te schuiven, ten einde het te laten
voorkomen, als was hij groteliks verongelijkt geworden door zijn uitsluiting uit de hemel, omdat hij zich
niet wilde onderwerpen aan zulk een onrechtvaardige heerser. Hij stelt de wereld de vrijheid voor ogen,
welke die onder zijn weldadig bestuur kan genieten, in tegenstelling van het slavejuk, hem door de harde
bevelen van Jehova opgelegd. Aldus gelukt het hem, zielen van hun getrouwheid aan God af te trekken.
Hoe terugstotend voor alle gevoel van liefde en genade en zelfs voor onze rechtvaardigheidszin is de
leerstelling, dat de goddeloze doden met vuur en sulfer in een eeuwigbran- dende hel gepijnigd worden; dat
ze, wegens de zonden van een kortstondig leven op aarde, smarten moeten lijden, zolang God zal bestaan.
Toch is deze leer in wijde kring verkondigd, en maakt tot op heden een deel uit van vele Chris- telike
geloofsbelijdenissen. Een geleerde doktor in de godgeleerdheid heeft gezegd: “Het gezicht van de
hellesmarten zal de gelukzaligheid van de heiligen eeuwiglik verhogen. Wanneer ze anderen van gelijke
natuur, en onder dezelfde omstandigheden geboren, in zulke ellende zien gedompeld, en zichzelven zo hoog
bevoorrecht, zal het hen doen gevoelen, hoe gelukkig ze zijn.” Een ander heeft deze woorden ge bruikt:
“Terwijl het vonnis van verdoemenis tot in eeuwigheid voltrokken wordt aan de vaten des toorns, zal de
rook van hun pijniging eeuwiglik opstijgen voor het aangezicht van de vaten der barmhartigheid, die in stede
van partij te kiezen voor die ellendelingen, zeggen zullen: Amen, Halleluja! looft de Heer!
Waar wordt in de bladen van het Woord van God zulke leer aangetroffen? Zullen de verlosten in de
hemel dood zijn voor alle gevoel van erbarming en medelijden, en zelfs voor gevoelens van gewone
359