Het Grote Conflict door Ellen White

eigen oog, en vervult hun harten met dankbaarheid en lof, welke degenen, die nooit gevallen zijn, niet naar
waarde kunnen schatten. Ze hebben veel lief, omdat hun veel vergeven is. Deel gehad hebbende aan het
lijden van Christus, zijn ze geschikt om deel te hebben aan Zijn heerlikheid.
De erfgenamen Gods zijn gekomen van zolderkamertjes, uit ellendige hutten, uit kerkers, van
schavotten, van bergen, uit woestijnen, uit de holen van de aarde en de grotten langs de zee. Op aarde waren
ze “verlaten, verdrukt, en werden kwalik gehandeld.” Miljoenen daalden in het graf, als eerloos
gebrandmerkt, omdat ze standvastig weigerden toe te geven aan de bedriegelike eisen van Satan. Door
menselike rechtbanken werden ze als de ergste boosdoeners gevonnisd. Maar nu “is God-Zelf rechter.”2 Nu
worden de aardse vonnissen omgekeerd. “De smaadheid van Zijn volk zal Hij wegnemen.” “Ze zullen hen
noemen het heilige volk, de verlosten des Heren.” Hij heeft beschikt, “dat hun gegeven zal worden sieraad
voor as, vreugdeolie voor treurigheid, het gewaad des lofs voor een benauwde geest.” Ze zijn niet langer
zwakken, beproefden, verstrooiden, verdrukten. Van nu aan zullen ze altijd met de Heer wezen.
Ze staan v——r de troon, gekleed met kostbaarder klederen, dan de meest geachten van deze wereld
ooit gedragen hebben. Ze zijn met heerliker diademen gekroond, dan ooit de hoofden van aardse vorsten
hebben gedrukt. De dagen van smart en geween zijn voor altoos voorbij. De Koning der heerlikheid heeft
de tranen van alle aangezichten afgewist; iedere oorzaak van verdriet is weggenomen. Onder het wuiven van
palmtakken doen ze een loflied weergalmen, helder van toon, liefelik en welluidend; iedereen stemt mede
in, totdat de lofzang door de hemelse gewelven weergalmt: “De zaligheid zij aan onze God, die op de troon
zit, en het Lam.” En al de hemelbewoners antwoorden met het lied: “Amen! De lof en de heerlikheid, en de
wijsheid en de dankzegging en de eer en de kracht en de sterkte zij aan onze God in alle eeuwigheid.”
In dit leven kunnen we het wondervolle onderwerp van de verlossing slechts beginnen te verstaan.
Met onze eindige bevatting mogen we op het ernstigst nadenken over de schande en de heerlikheid, het leven
en de dood, de rechtvaardigheid en de barmhartigheid, die zich in het kruis verenigen; toch kunnen we er de
volle betekenis niet van inzien, ondanks de uiterste inspanning van onze verstandelike vermogens. De lengte
en de breedte, de diepte en de hoogte van de verlossende liefde worden slechts flauw verstaan. Zelfs wanneer
de vrijgekochten zien, gelijk ze gezien worden, zal het verlossingsplan toch nog niet volkomen worden
begrepen ; maar de eeuwigheid door zullen zich gedurig nieuwe waarheden ontvouwen aan het verwonderde
en verrukte gemoed. Ofschoon de smarten, pijnen en verzoekingen van de aarde een einde hebben genomen,
en de oorzaak ervan is weggedaan, zal Gods volk altijd duidelik en levendig blijven beseffen, wat hun
redding heeft gekost.
Het kruis van Christus zal in alle eeuwigheid het voorwerp van onderzoek en het lied van de verlosten
uitmaken. In de verheerlikte Christus zullen ze de gekruiste Christus aanschouwen. Nooit zal het vergeten
worden, dat Hij, wiens macht de ontelbare werelden in het ganse grenzeloze luchtruim geschapen en
438