Het Grote Conflict door Ellen White

Daar de tegenwoor digheid van Christus weggenomen is, werkt Satan wonderen om zijn aanspraken te
steunen. Hij maakt de zwakken sterk, en boezemt allen zijn eigen geest en geestdrift in. Hij stelt voor, hen
tegen het kamp van de heiligen aan te voeren, en de stad Gods in te nemen. Met duivelse verrukking wijst
hij op de talloze miljoenen, die van de doden zijn opgewekt, en verklaart, dat hij als hun leider zeer wel in
staat is, de stad te overrompelen, en zijn troon en koninkrijk te herwinnen.
Onder die grote schare zijn er een menigte van het eeuwenoude geslacht, dat v——r de vloed leefde;
mannen van hoge gestalte en reusachtig verstand, die, overmeesterd door de beheersende invloed van
gevallen engelen, al hun bekwaamheid en kennis besteed hebben aan de verheffing van zichzelven; mannen,
wier wondervolle kunstwerken er de wereld toe leidden, hun genie te vergoden, maar wier wreedheid en
boze uitvindingen, welke de aarde verontreinigden, en het beeld van God uitwisten, Hem tot hun verdelging
van de aardbodem gebracht heeft. Er zijn daar koningen en legerhoofden, die volken hebben overwonnen;
dappere mannen, die nooit een slag verloren hebben; trotse, ijverzuchtige strijders, wier nadering
koninkrijken heeft doen beven. In de dood hebben dezen geen verandering ondergaan. Terwijl ze uit het graf
opkomen, nemen ze de draad van hun gedachten weder op, juist waar die afgebroken is. Ze worden gedreven
door hetzelfde verlangen om te overwinnen, dat hen beheerste, toen ze vielen.
Satan houdt raad met zijn engelen, en daarna met deze koningen en overwinnaars en machtigen. Ze
zien op de macht en de getalsterkte aan hun zijde, en verklaren, dat de schare binnen de stad klein is in
vergelijking met de hunne, en overwonnen kan worden. Ze maken plan om bezit te nemen van de schatten
en de heerlikheid van het Nieuwe Jeruzalem. Allen beginnen zich dadelik op de strijd voor te bereiden.
Bekwame handwerkslieden maken oorlogstuig. Legerhoofden, om hun sukses beroemd, roepen de menigten
oorlogzuchtige lieden op om zich in legerbenden en afdelingen te scharen.
Eindelik wordt het bevel om op te rukken gegeven, en zet zich de ontelbare menigte in beweging,—
een leger, als nimmer door aardse overwinnaars opgeroepen is, of dat de verenigde machten van alle eeuwen,
sedert de oorlog op aarde begon, ooit hebben kunnen evenaren. Satan, de machtigste strijder, trekt vooraan,
en zijn engelen verenigen hun krachten voor deze laatste kamp. Koningen en krijgslieden zijn in zijn gevolg,
en de menigten volgen in grote afdelingen, elk onder een aangewezen hoofd. Met krijgskundige
nauwkeurigheid trekken de dichte gelederen voorwaarts over de hobbelige, oneffen grond naar de stad Gods.
Op bevel van Jezus worden de poorten van het Nieuwe Jeruzalem gesloten; Satans legerscharen omringen
de stad, en maken zich gereed voor de aanval.
Nu verschijnt Christus weder ten aanschouwen van Zijn vijanden. Ver boven de stad, op een
grondstuk van gepolijst goud, is een troon, hoog en verheven. Op die troon zit de Zoon van God, en rondom
Hem zijn de onderdanen van Zijn koninkrijk. De kracht en majesteit van Christus kan geen taal beschrijven,
geen penseel schilderen. De heerlikheid van de Eeuwige Vader omringt Zijn Zoon. De glans van Zijn
447