Het Grote Conflict door Ellen White

Hoofdstuk 33: Het Eerste Grote Bedrog
Bij het eerste begin van de geschiedenis van de mensheid stelde de Satan zich reeds te werk om ons
geslacht te bedriegen. Hij, die oproer gesticht had in de hemel, wenste er de aardbewoners toe te brengen,
zich met hem te verbinden in de strijd tegen de Godsregering. Adam en Eva waren volmaakt gelukkig
geweest in gehoorzaamheid aan de wet Gods, en dit feit was een gedurig getuigenis tegen Satans bewering
in de hemel, dat Gods wet drukkend, en tegen het welzijn van Zijn schepselen was. Ook werd Satans
ijverzucht opgewekt, toen hij de schone woonplaats aanschouwde, die voor het zondeloze mensepaar in
gereedheid was gebracht. Hij besloot, hun val teweeg te brengen, opdat hij, na hen van God gescheiden en
onder zijn eigen macht gebracht te hebben, bezit zou erlangen van de aarde, en hier zijn koninkrijk zou
kunnen oprichten, in oppositie tegen de Allerhoogste.
Had Satan zich in zijn ware karakter vertoond, hij zou dadelik afgewezen zijn, want Adam en Eva
waren gewaarschuwd tegen deze gevaarlike vijand; maar hij deed zijn werk in het donker, verbergende wat
hij voorhad, om zekerder te zijn dat hij zijn doel bereiken zou. Zich van de slang als tussenpersoon
bedienende, welk dier toen een aan- trekkelik uiterlik had, sprak hij aldus tot Eva: “Is het ook, dat God
gezegd heeft: Gijlieden zult niet eten van alle boom van deze hof?” Indien Eva niet met de verleider
geredeneerd had, zo zou ze veilig geweest zijn; maar ze waagde zich met hem in een gesprek, en werd het
slachtoffer van zijn list. Op diezelfde wijze worden er nog velen in de val gelokt. Ze twijfelen en redeneren
over de eisen, die God hun stelt, en in stede van de geboden Gods te gehoorzamen, nemen ze menselike
theorieën aan, die niet anders zijn dan de vermomde strikken van de duivel.
“De vrouw zei tot de slang: van de vrucht van de bomen van deze hof zullen we eten; maar van de
vrucht van de boom die in het midden van de hof is, heeft God gezegd: Gij zult van die niet eten, noch die
aanroeren, opdat ge niet sterft. Toen zei de slang tot de vrouw: Gijlieden zult de dood niet sterven; maar God
weet, dat ten dage als ge daarvan eet, zo zullen uw ogen geopend worden, en ge zult als God wezen, kennende
het goed en het kwaad.” Hij betuigde, dat ze Gode gelijk zouden worden, groter wijsheid dan tevoren zouden
bezitten, en tot een hogere staat van bestaan zouden kunnen opklimmen. Eva bezweek voor de verleiding,
en door haar invloed werd ook Adam tot zonde gebracht. Ze namen de woorden van de slang aan, dat God
niet meende, wat Hij gezegd had; ze wantrouwden hun Schepper, en beeldden zich in, dat Hij hun in hun
vrijheid te kort deed, en dat ze hogere wijsheid en een verhevener stelling zouden verkrijgen door Zijn wet
te overtreden.
Maar wat bevond Adam na zijn zonde de betekenis te zijn van de woorden: “Ten dage als ge daarvan
eet, zult ge de dood sterven?” Bevond hij, dat ze betekenden, wat Satan hem had wijs gemaakt, dat hij tot
een hogere staat van bestaan zou opklimmen? Dan was er inderdaad veel te winnen door de overtreding, en
was Satan bewezen, een weldoener van het mensegeslacht te zijn. Doch Adam bevond, dat dit geenszins de
betekenis van de Goddelike uitdrukking was. God had verklaard, dat de mens, als straf voor zijn zonde,
terugkeren zou tot de aarde, waaruit hij genomen was: “Stof zijt ge, en tot stof zult ge wederkeren.”2 Satans
357