Het Grote Conflict door Ellen White

ongelovigen en opstandelingen werden. Het Romanisme verachtten ze als priesterbedrog. Ze zagen in de
geestelikheid een oorzaak, die tot hun verdrukking bijdroeg. De enige god, die ze kenden, was de god van
Rome; zijn leer was hun enige godsdienst. Ze beschouwden zijn schraapzucht en wreedheid als de wettige
vrucht van de Bijbel, en wilden er niet mede te doen hebben. Rome had het karakter van God in een verkeerd
daglicht gesteld, en Zijn eisen verdraaid; en nu verwierpen de mensen de Bijbel en Hem, die de Bijbel
gegeven had. Het had in zijn leerstellingen een blind geloof geëist onder voorgegeven toelating van de
Schriften.
Toen de terugslag kwam, verwierpen Voltaire en zijn medegenoten Gods woord geheel en al, en
verspreidden het gif van het ongeloof alom. Rome had het volk onder zijn ijzeren hiel vertrapt, en nu wierpen
de volksmenigten, ontaard en onbeschaamd die tirannie afschuddend, alle dwang af. Verwoed over het
glinsterend bedrog, waaraan ze zo lang eer betoond hadden, verwierpen ze waarheid en leugen tezamen; en
losbandigheid voor vrijheid aanziende verlustigden de slaven van de zonde zich in hun vermeende
vrijstelling.
Bij het begin van de Revolutie werd met toestemming van de koning aan het volk een
vertegenwoordiging toegestaan, welke groter was dan die van de edelen en geestelikheid samen. Aldus
berustte de grotere macht in hun handen; maar ze waren niet gezind om die met wijsheid en matigheid te gebruiken.
Begerig om het onrecht, dat ze geleden hadden, te herstellen, besloten ze de herbouw van de
maatschappij zelven in handen te nemen. Een woedende volksmenigte, met harten vervuld van bittere en
langgekoesterde herinneringen aan onrecht, besloot de toestand van ellende, die ondragelik geworden was,
te keren, en zich op degenen te wreken, die ze beschouwden als de oorzaak van hun lijden. De verdrukten
brachten de les, die ze onder tirannie geleerd hadden, in beoefening, en werden de verdrukkers van degenen,
die hen verdrukt hadden.
Het ongelukkige Frankrijk oogstte, wat het gezaaid had, in bloed. Vreselik waren de gevolgen van
het buigen voor de overheersende macht van Rome. Waar Frankrijk onder de invloed van het Romanisme,
bij het begin van de Hervorming, zijn eerste brandstapel had opgericht, daar plaatste de Revolutie zijn eerste
guillotine. Op de eigen plek, waar in de zestiende eeuw de eerste martelaren van het Protestantse geloof
verbrand waren, vielen de eerste slachtoffers van de guillotine in de achttiende eeuw. Door het verwerpen
van het evangelie, dat het land genezing zou aangebracht hebben, had Frankrijk de deur voor ongeloof en
ondergang opengezet. Waar de beteugelende macht van Gods wet niet geacht werd, daar bevond men, dat
de wetten van de mens niet in staat waren, de machtige vloed van menselike hartstochten te be- dwingen, en
werd het volk tot opstand en regeringloosheid aangedreven. De krijg tegen de Bij bel schiep een tijdperk,
dat in de wereldgeschiedenis bekend staat als “Het Schrikbewind.” Vrede en geluk werden uit de woningen
en harten van de mensen gebannen. Niemand was veilig. Wie heden zegevierde, werd morgen verdacht en
veroordeeld. Geweld en begeerlikheid zwaaiden onbetwist de septer.
186