Het Grote Conflict door Ellen White

te vluchten? “Niet door kracht, noch door geweld, maar door Mijn geest zal het geschieden, zegt de Heer
der Heirscharen.” “Maar het dwaze der wereld heeft God uitverkoren, opdat Hij de wijzen beschamen zou.”
“Want het dwaze Gods is wijzer dan de mensen: en het zwakke Gods is sterker dan de mensen.”2
Froment begon zijn werk als schoolmeester. De waarheden, die hij de kinderen in de school leerde,
herhaalden ze in hun woningen. Al spoedig kwamen de ouders om de Bijbel te horen uitleggen, totdat de
schoolkamer gevuld was met aandachtige toehoorders. Nieuwe Testamenten en traktaten werden vrij
rondgedeeld, en bereikten velen, die niet openlik durfden komen om naar de nieuwe leer te luisteren. Na een
tijd werd deze arbeider ook gedwongen om te vluchten: maar de door hem onderwezen waarheden hadden
zich vastgezet in de harten van de mensen. De Hervorming was geplant, en werd sterker en breidde zich uit.
De predikers keerden terug, en door hun arbeid werd de Protestantse eredienst eindelik te Génève ingesteld.
De stad had zich reeds voor de Hervorming verklaard, toen Calvijn na veel omzwervingen en
wisselvalligheden de poorten binnenkwam. Van zijn laatste bezoek aan zijn geboortplaats wederkerende,
was hij op weg naar Bazel; maar hij vond de hoofdweg bezet door de legers van Karel V., en was gedwongen
een omweg door Génève te maken. In dit bezoek erkende Farel Gods hand. Ofschoon Génève het hervormde
geloof aangenomen had, bleef er daar nog een groot werk te verrichten. Het is niet bij gemeenten maar bij
enkele personen, dat de mensen tot Göd bekeerd worden; het werk van de wedergeboorte moet in hart en
geweten gewrocht worden door de kracht van de Heilige Geest, en niet door de dekreten van koncilieën.
Hoewel het volk van Génève het gezag van Rome afgeschud had, waren ze niet zo gewillig, de zonden op
te geven, welke onder die regering de overhand hadden gehad. De reine gronddenkbeelden van het evangelie
hier te vestigen, en dit volk te bereiden tot waardige vervulling van de plaats, waartoe de Voorzienigheid
hen scheen te roepen, was geen lichte taak.
Farel hield er zich van verzekerd,dat hij in Calvijn iemand gevonden had, die zich met hem zou
kunnen verbinden tot het verrichten van dit werk. In de naam van God bad hij de jonge evangelist plechtig
1 Kor. 1:27, 25. daar te blijven arbeiden. Calvijn schrok daarvoor terug. Beschroomd en vredelievend van
aard, was hij bang voor de stoutmoedige, onafhankelike, en zelfs heftige geest van de inwoners van Génève.
Zijn zwakke gezondheid, verbonden met zijn liefde tot de studie, liet hem de afzondering zoeken. Gelovende,
dat hij met zijn pen het best de zaak van de hervorming kon dienen, wenste hij een stille schuilplaats te
vinden om te kunnen studeren, en vandaar uit door de pers de kerken te onderwijzen en op te bouwen. Maar
Farels plechtige vermaning kwam tot hem als een roepstem uit de hemel, en hij durfde niet weigeren. Het
scheen hem toe, zei hij, “alsof Gods hand zich uitstrekte van de hemel, hem aanvatte, en hem onherroepelik
aan de plaats bond, die hij zo spoedig had wensen te verlaten.”
In deze tijd was de zaak van de Protestanten door veel gevaren bezet. De banvloek van de paus werd
tegen Génève geslingerd, en machtige volken bedreigden de stad met verwoesting. Hoe zou deze kleine stad
153