Het Grote Conflict door Ellen White

Hoofdstuk 19: Licht in de Duisternis
Gods werk op aarde vertoont door alle eeuwen heen een treffende gelijkvormigheid in iedere grote
hervorming of godsdienstige beweging. De grondregels, waarnaar God met de mensen handelt, zijn altijd
dezelfde. De belangrijke bewegingen van de tegenwoordige tijd zijn een weerga van die van vroegere
eeuwen en de ondervinding van de kerk in vervlogen tijden bevat lessen van grote waarde voor onze eigen
tijd.
Er is geen waarheid, die de Bijbel duideliker leert, dan dat God door Zijn heilige Geest Zijn
dienstknechten op aarde biezondere leiding schenkt in de grote bewegingen, waardoor het verlossingswerk
voortgezet wordt. De mensen zijn werktuigen in Gods hand, die door Hem gebruikt worden om Zijn
doeleinden van genade en barmhartigheid te bereiken. Iedereen heeft een deel, waarvoor hij te zorgen heeft;
aan iedereen wordt een zekere mate van licht geschonken, passend voor de vereisten van zijn tijd, en
voldoende om hem in staat te stellen, het werk te verrichten, dat God hem te doen gegeven heeft. Maar geen
mens, hoezeer ook door de Hemel begunstigd, heeft het grote verlossingsplan ooit volkomen begrepen, of
zelfs meer dan ten dele beseft, wat de Goddelike bedoeling is met het werk voor zijn eigen tijd. De mensen
begrijpen niet ten volle wat God wenst te weeg te brengen door het werk, dat Hij hun te doen gegeven heeft;
ze beseffen niet volkomen het gewicht van de boodschap, die ze in Zijn naam overbrengen.
“Zult gij de onderzoeking Gods vinden? Zult gij tot de volmaaktheid toe de Almachtige vinden?”
“Mijn gedachten zijn niet ulieder gedachten, en uw wegen zijn niet Mijn wegen, spreekt de Heer. Want gelijk
de hemelen hoger zijn dan de aarde, alzo zijn Mijn wegen hoger dan uw wegen, en Mijn gedachten dan
ulieder gedachten.” “Ik ben God, en er is geen God meer, en er is niet gelijk Ik; Die van den beginne aan
verkondig het einde, en vanouds af die dingen, die nog niet geschied zijn.”
Zelfs de profeten, begaafd met een biezondere verlichting van de Geest, begrepen niet volkomen de
betekenis van de openbaringen, die hun toevertrouwd werden. De betekenis ervan zou van eeuw tot eeuw
geopenbaard worden, naarmate het volk Gods de lering, die erin vervat was, zou behoeven. Petrus, over de
zaligheid schrijvende, die door het evangelie aan het licht gebracht wordt, zegt : Van welke zaligheid “de
profeten ondervraagd en onderzocht hebben, die geprofeteerd hebben van de genade, aan u geschied;
onderzoekende, op welke, of hoedanige tijd de Geest van Christus, die in hen was, beduidde en tevoren
getuigde het lijden, dat op Christus komen zou, en de heerlikheid daarna volgende. Aan dewelken
geopenbaard is, dat ze niet zichzelven, maar ons bedienden deze dingen.”
Maar hoewel het niet aan de profeten gegeven was, de dingen, die hun geopenbaard werden,
volkomen te verstaan, trachtten ze ernstig al het licht te verkrijgen, dat het Gode behaagd had te laten
schijnen. Ze “ondervraagden en onderzochten,” “onderzoekende, op welke of hoedanige tijd de Geest van
Christus, die in hen was, beduidde en tevoren getuigde.” Welk een les voor Gods volk in de Christelike
227