Het Grote Conflict door Ellen White

en bisschoppen. ” Hij ging naar Amerika in 1631, maar, te radikaal en rondborstig zijnde zelfs voor de
Puriteinse kolonieën,werd hij tot verbanning veroordeeld. Een van de bepalingen, door die wetgevers
uitgevaardigd, was: “Indien enig persoon of enige personen binnen dit rechtsgebied . . . hun (van de
magistraten) wettig recht of gezag zal of zullen ontkennen . . . om de uiterlike overtreding van de eerste tafel
(van de tien geboden) te straffen . . . zal ieder zodanig persoon of zullen alle zodanige personen tot
verbanning veroordeeld worden.” Daar Williams het rechterlike gezag van de magistraten in godsdienstige
zaken rondweg ontkende, werd hij veroordeeld.
Hij was beschuldigd van denkwijzen te verspreiden, die gevaarlik waren voor de vrede en de orde
van de republiek; maar nadat hij naar Rhode Island gegaan was, stichtte hij een maatschappij, waarin
volkomen godsdienstvrijheid heerste, en waar deze zelfde leringen vrij toegestaan werden; toch waren het
leven, het eigendom en het burger- like bestuur hier even zeker als in Massachusetts. Aldus werd aangetoond,
dat Williams’ leringen met gevaarlik waren voor de vrede en de orde van de staat; dat de beschuldigingen,
tegen hem ingebracht, ongegrond waren, en dat zijn verbanning uit Massachusetts onrechtvaardig was.
Williams karakter als man en als Christen was onbesproken. Zelfs zijn bitterste tegenstanders spraken
van hem persoonlik in termen van hoge achting. Hij was een biezonder vriend van de Indianen. Hij leerde
hun taal, respekteerde en verdedigde hun recht op hun landerijen, en, toen de Kolonie van Massachusetts en
andere blanke nederzettingen bedreigd werden door Indiaanse vijandelikheden, was hij in staat, door zijn
bekendheid en vriendschap met voorname opperhoofden, om de dreigende gevaren af te wenden. ” Het was
op deze wijze, dat Williams de onrechtvaardigheid, die hem aangedaan was, vergold.”
William Miller.— Miller, de welbekende uitlegger van de profetieën, werd geboren te Pittsfield,
Mass., in 1782. Gedurende het grootste deel van zijn leven echter was zijn tehuis te Low Hampton, Nieuw
York, waar hij. in 1849 stierf. Als zoon van een officier in het leger van de Revolutie, diende de heer Miller
zelf in de oorlog van 1812, een aanstelling hebbende als kapitein in het staande leger. Hij had deïstiese
gevoelens ingezogen, v——r hij in het leger gegaan was, maar zijn rechtschapenheid van karakter maakte
de losbandigheid van het kamp z— hinderlik voor hem, dat hij na afloop van de oorlog blij was, het militaire
leven vaarwel te zeggen.
Het feit, dat deïsme een toekomstig bestaan ontkent, maakte dat hij niet van ganser harte die leer
toegedaan kon zijn, al nam hij ook de Schriften niet als ingegeven aan. Toen hij echter de Bijbel begon te
beschouwen als zijn eigen verklaarder, in plaats van de aangenomen theologiese lering als de verklaarder
van do openbaring aan te nemen, werden al zijn moeilikheden weggevaagd. Van het jaar 1818, toen hij tot
de overtuiging kwam, dat de persoonlike komst van Christus nabij was, ging hij dertien jaren door, dit
onderwerp met gebed te onderzoeken, en sprak slechts privaat over zijn inzichten. In 1831 begon hij ze in
het publiek bloot te leggen, en hield tussen dat jaar en 1844 vier duizend lezingen in vijf honderd
487