Het Grote Conflict door Ellen White

“De Heilige Schriften?” riep een van zijn verleiders uit, “moet alles volgens die beoordeeld worden?
Wie kan ze verstaan, voordat de kerk ze uitgelegd heeft?”
“Zijn de overleveringen van mensen meer geloofwaardig dan het evangelie van onze Heiland?”
hernam Jérome. “Paulus vermaande hen, aan wie hij schreef, niet te luisteren naar de overleveringen
van mensen, maar sprak: ‘Onderzoekt de Schriften.’”
“Ketter,” was het antwoord, “ik heb spijt, dat ik zo lang met u gepleit heb. Ik zie, dat ge door de
duivel wordt aangezet.”
Het duurde niet lang, of een vonnis van veroordeling werd over hem uitgesproken. Hij werd uitgeleid
naar dezelfde plaats, waar Huss zijn leven afgelegd had. Hij ging al zingende, zijn gelaat blinkende van
vreugde en vrede. Zijn blik was op Christus gericht, en de dood had voor hem alle verschrikking verloren.
Toen de beul achter hem om ging om de brandstapel aan te steken, riep de martelaar uit: “Kom ruiterlik naar
voren; steek het vuur voor mijn ogen aan. Was ik bang geweest, ik zou niet hier staan.”
De laatste woorden, die hij uitte, toen de vlammen rondom hem opstegen, waren een bede. “Here,
Almachtige Vader,” riep hij uit, “ontferm u over mij, en vergeef me mijn zonden, want Gij weet, dat ik Uw
waarheid altijd heb liefgehad.” Zijn stem verstomde, maar zijn lippen bleven zich biddend bewegen. Toen
het vuur zijn werk gedaan had, werd de as van de martelaar met de grond waarop die lag, samengegaard, en,
even als bij Huss gebeurd was, in de Rijn geworpen.
Zo kwamen Gods getrouwe lichtdragers om. Maar het licht van de waarheden, die ze verkondigd
hadden,— het licht van hun heldhaftig voorbeeld,— kon niet uitgedoofd worden. De mens had even goed
kunnen trachten de zon in zijn loop te keren, als het aanbreken van die dag te verhinderen, die aan de wereld
stond geopenbaard te worden. De terechtstelling van Huss had in Bohemen een vuur van verontwaardiging
en afschuw ontstoken. Het gehele volk ge-voelde, dat hij ten prooi was geworden aan de kwaadaardigheid
van de priesters en het verraad van de keizer. Men verklaarde van hem, dat hij een getrouwe prediker van de
waarheid was geweest, en het koncilie, dat zijn dood verordend had, werd van de misdaad van moord
beschuldigd. Aan wat hij geleerd had, werd nu meer aandacht geschonken dan ooit tevoren. Op pauselik
bevel waren al de geschriften van Wycliffe verbrand. Maar die aan de vernieling ontkomen waren, werden
tans uit hun schuilhoeken te voorschijn gehaald, en in verband met de Bijbel bestudeerd, of zulke gedeelten
ervan, als de mensen in handen konden krijgen; en velen werden er op die wijze toe geleid, het hervormde
geloof te omhelzen.
De moordenaars van Huss waren geen stille getuigen van de zegepraal van zijn zaak. Paus en Keizer
verbonden zich om de beweging uit te roeien, en Sigismunds legers trokken Bohemen binnen. Doch er stond
een bevrijder op. Ziska, die kort na het uitbreken van de oorlog volkomen blind werd, maar die desniettemin
een van de bekwaamste legerhoofden van zijn tijd was, voerde de Bohemers aan. Vertrouwende op Gods
72