Het Grote Conflict door Ellen White

asserij, hartstocht, nijd, en allerlei oneerlikheid tonen zich onder hen, die de landswetten uitvoeren. “De
gerechtigheid staat van verre; want de waarheid struikelt op de straat, en wat recht is, kan er niet doorgaan.
De ongerechtigheid en geestelike duisternis, welke onder het oppergezag van Rome heersten, waren
de onvermijdelike gevolgen van het onderdrukken van de Schriften; maar waar moet de oorzaak gevonden
worden van het algemene ongeloof, het verwerpen van Gods wet, en het daaruit voortspruitende bederf,
onder de volle glans van het licht van het evangelie in een eeuw van godsdienstvrijheid? Nu Satan de wereld
niet langer onder zijn heerschappij kan houden door onderdrukking van de Schriften, neemt hij de toevlucht
tot andere middelen, om hetzelfde doel te bereiken. Het geloof in de Bijbel weg te nemen dient zijn plannen
even goed als het onderdrukken van de Bijbel zelf. Door de mensen wijs te maken, dat Gods wet niet bindend
is, leidt hij hen even doeltreffend tot overtreden, als waren ze geheel en al onwetend aangaande de
voorschriften van die wet.
En nu, evenals in vroegere eeuwen, gebruikt hij de kerk om zijn plannen te bevorderen. De bestaande
godsdienstige organisaties hebben geweigerd, te luisteren naar waarheden, welke niet in de smaak vallen,
maar die in de Schrift duidelik aan het licht worden gebracht; en door die te bestrijden, hebben ze
uitleggingen aanvaard en stellingen ingenomen, die de zaden van twijfel wijd en zijd hebben verspreid. Zich
vastklemmende aan de Roomse dwaling van natuurlike onsterfelikheid en het bewustzijn van de mens in de
dood, hebben ze het enigste verworpen, dat hen had kunnen beveiligen tegen de begoochelingen van het
Spiritisme. De leer van de eeuwige straf heeft er velen toe gebracht, niet langer in de Bijbel te geloven.
Wanneer de eisen van het vierde gebod de mensen worden voorgehouden, zien ze in, dat het vieren van de
zevende dag als Sabbat bevolen wordt; maar als enige uitweg om zich te ontheffen van een plicht, welke ze
niet willen nakomen, wordt door vele leraren, die ze zich gekozen hebben, verklaard, dat de wet Gods niet
langer bindend is. Aldus verwerpen ze de wet en de Sabbat beide. Naarmate het werk van de
Sabbatshervorming zich uitbreidt, zal deze verwerping van de Goddelike wet, ten einde de eisen van het
vierde gebod te ontduiken, zo goed als algemeen worden. De leringen van de godsdienstige leidslieden
hebben de deur geopend voor ongeloof, voor Spiritualisme, en voor verachting van Gods heilige wet; en op
die leidslieden rust een vreselike verantwoordelikheid voor de ongerechtigheid, welke er in de Christelike
wereld heerst.
Toch is het juist deze klasse, die beweert, dat het zich snel uitbreidende bederf grotendeels moet
toegeschreven worden aan de ontheiliging van de zogenaamde “Christelike Sabbat,” en dat het verplichtend
maken van Zondagsviering de maatschappelike zeden zeer zou verheffen. Voornamelik in Amerika wordt
dit aangevoerd, waar de leer van de ware Sabbat het meest algemeen gepredikt is. Hier wordt het afschaffingswerk,
een van de voornaamste en belangrijkste van alle zedelike hervormingen, dikwels
verbonden met de Zon- dagsbeweging, de voorstanders van laatstgenoemde voorgevende, dat ze arbeiden
tot bevordering van de hoogste belangen van de maatschappij; en diegenen, welke weigeren zich met hen te
394