Het Grote Conflict door Ellen White

martelaren. Zeven dagen lang werd het bloedbad te Parijs voortgezet, de eerste drie dagen met
onbeschrijflike woede. En het bepaalde zich niet tot de stad alleen, maar op speciaal bevel van de koning
strekte het zich uit tot al de provincieën en steden, waar Protestanten gevonden werden. Ouderdom noch
sekse werd in aanmerking genomen. De onschuldige zuigeling werd evenmin gespaard als de grijsaard.
Edelman en boer, oud en jong, moeder en kind, werden tezamen neergehouwen. De slachting’ hield twee
maanden lang door geheel Frankrijk aan. Zeventig duizend van de uitgelezensten van het volk kwamen om.
“Toen de tijding van de slachting Rome bereikte, kende de zielsverrukking onder de geesteliken geen
grenzen. De kardinaal van Lorraine beloonde de bode met duizend kronen; de kanonnen van het kasteel van
St. Angelo gaven een vreugdevol saluut; de klokken luidden van iedere toren; vreugdevuren keerden de
nacht in de dag; en Gregorius XIII., van zijn kardinalen en andere waardigheidsbekleders vergezeld, trok
met een lange optocht naar de kerk van de heilige Lode- wijk, waar de kardinaal van Lorraine een Te Deum
zong. ... Er werd een medalje geslagen ter gedachtenis aan het bloedbad, en in het Vatikaan zijn nog drie
fresko’s van Vasari, voorstellende de aanval op de admiraal, de koning met zijn raad plannen beramende
v——r de slachting, en het bloedbad zelf. Gregorius zond Karel de Gouden Roos; en vier maanden na het
bloedbad . . . luisterde hij met stil genoegen naar de preek van een Franse priester, . . . die melding maakte
van ‘die dag zo vol geluk en vreugde, toen de heilige vader de tijding ontving, en in statige optocht zijn dank
ging betuigen aan God en de heilige Lodewijk.’ “
Dezelfde machtige geest, die de drijfveer in het bloedbad van St. Bartholomeüs was, leidde ook de
tonelen van de Revolutie. Jezus Christus werd verklaard een leugenaar te zijn, en het wachtwoord van de
Franse ongelovigen was, “Weg met de Ellendeling,” bedoelende Christus. Hemeltergende godslastering en
gruwelike goddeloosheid gingen hand aan hand, en de laagste onder de mensen, de ellendigste monsters
van wreedheid en zonde,werden het hoogst verheven. Door dit alles werd de hoogste eer aan Satan bewezen;
terwijl Christus, in Zijn karaktertrekken van waarheid, reinheid, en onzelfzuchtige liefde, werd gekruist.
“Het beest, dat uit de afgrond opkomt, zal hun krijg aandoen, en het zal hen overwinnen, en zal hen
doden.” De godloochenende macht, die Frankrijk tijdens de Revolutie en het Schrikbewind beheerste, voerde
zulk een oorlog tegen God en Zijn heilig woord, als de wereld nimmer had aanschouwd. De eredienst van
het Opperwezen werd door de Nationale Vergadering afgeschaft. Bijbels werden verzameld en in het publiek
verbrand met alle mogelike blijken van verachting. De wet Gods werd met voeten getreden. De voorschriften
van de Bijbel werden op zijde gezet. De wekelikse rustdag werd weggedaan, en in plaats ervan werd iedere
tiende dag aan uitspatting en godslastering gewijd. Doop en avondmaal werden verboden. En plakkaten, op
in het oog vallende plaatsen op de kerkhoven aangeplakt, verklaarden, dat de dood een eeuwige slaap was.
De vreze Gods werd gezegd z— weinig het beginsel der wijsheid te zijn, dat hij eer het beginsel der
dwaasheid kon geheten worden. Alle godsdienstige eredienst werd verboden, behalve die van de vrijheid en
180