Het Grote Conflict door Ellen White

verwijzing naar de zinnebeeldige eredienst; want de priesters, die op aarde dienst deden, dienden “het
voorbeeld en de schaduw van de hemelse dingen.”
De bediening van het aardse heiligdom was tweeërlei: de priesters dienden dageliks in het heilige,
terwijl de hogepriester eenmaal per jaar een biezonder verzoeningswerk deed in het heilige der Heiligen, tot
reiniging van het heiligdom. Dag na dag bracht de berouwvolle zondaar zijn offer naar de deur van de
tabernakel, en, zijn hand op het hoofd van het slachtoffer leggende, deed hij belijdenis van zijn zonden, en
droeg die aldus, in een beeld, van zichzelf op het onschuldige dier over. Daarna werd het dier geslacht.
“Zonder bloedstorting,” zegt de apostel, “geschiedt er geen vergeving.” “Want de ziel van het vlees is in het
bloed.” De wet Gods, waartegen overtreden is, eist het leven van hem, die die wet geschonden heeft. Het
bloed, het verbeurde leven van de zondaar voorstellende, wiens schuld door het slachtoffer gedragen werd,
werd door de priester in het heilige gebracht en gesprengd v——r het voorhangsel, waarachter de ark stond,
die de wet bevatte, tegen welke de zondaar overtreden had. Door deze ceremonie werd de zonde door het
bloed in een beeld op het heiligdom overgebracht. In sommige gevallen werd het bloed niet in het heilige
gebracht; maar dan moest het vlees door de priester gegeten worden, gelijk Mozes beval aan de zonen van
Aäron, zeggende: “God heeft u dat gegeven, opdat ge de ongerechtigheid van de vergadering zoudt dragen.”
Beide deze ceremonieën stellen de overdracht van de zonde van de boeteling op het heiligdom voor.
Dit was het werk, dat het gehele jaar door dag na dag voortgezet werd. Aldus werden de zonden van
Israël op het heiligdom overgedragen, en het was nodig, dat er iets bie- zonders geschiedde voor het wegdoen
ervan. God beval, dat er verzoening gedaan zou worden voor elk van de heilige vertrekken. “Zo zal hij voor
het heilige, van wege de on- reinigheden van de kinderen Israëls, en van wege hun overtredingen, naar al
hun zonden, verzoening doen, en alzo zal hij doen aan de tent der samenkomst, welke met hen woont in het
midden van hun onreinigheden.” Er moest ook verzoening gedaan worden voor het altaar, om “dat te
reinigen en te heiligen van de onreinigheden van de kinderen Israëls.”
Eenmaal in het jaar, op de grote verzoendag, trad de priester het heilige der heiligen binnen, om het
heiligdom te reinigen. Het werk daar gedaan, besloot de jaarlikse bediening. Op de verzoendag werden er
twee lammeren van geitebokken aan de deur van de tabernakel gebracht, en werd het lot over ze geworpen,
“één lot voor de Heer, en één lot voor de weggaande bok.”3 De bok, waarop het lot voor de Heer viel, moest
geslacht worden als een zondoffer voor het volk. En de priester moest zijn bloed binnen het voorhangsel
brengen, en het op en v——r het verzoendeksel sprengen. Het bloed moest ook op het reukaltaar, dat v——
r het voorhangsel stond, gesprengd worden.
“En Aaron zal beide zijn handen op het hoofd van de levende bok leggen, en zal daarop al de
ongerechtigheden van de kinderen Israëls en al hun overtredingen, naar al hun zonden, belijden, en hij zal
die op het hoofd van de bok leggen, en zal hem door de hand van een man, die voorhanden is, naar de
280