Het Grote Conflict door Ellen White

aan het getuigenis van Gods beide getuigen op die wijze het zwijgen zou opgelegd worden, zouden de
godloochenarij van Faraö en de losbandigheid van Sodom zich openbaren.
Deze profetie is allernauwkeurigst en treffendst vervuld in de geschiedenis van Frankrijk. Tijdens de
Revolutie van 1793 “hoorde de wereld voor de eerste maal een vergadering van mannen, onder de invloed
van de beschaving geboren en opgevoed, en die zich het recht toekenden van een van de beste Europese
volkeren te beheersen, hun verenigde stem verheffen om de plechtigste waarheid, welke de ziel van een
mens ontvangen kan, te ontkennen, en eenstemmig het geloof aan en de dienst van het Opperwezen af te
zweren.” “Frankrijk is het enige land in de wereld, waarvan de officiële oorkonde bestaat, dat zijn volk als
een geheel de hand heeft opgeheven in openlike opstand tegen de Schepper van het heelal. Er zijn veel
godslasteraars, veel ongelovigen geweest en ze zijn er nog, in Engeland, Duitschland, Spanje, en elders;
maar Frankrijk staat alleen in de wereldgeschiedenis als de enige staat, die door zijn Wetgevende
Vergadering verklaard heeft, dat er geen God is; en waar de gehele bevolking van de hoofdstad, en een grote
meerderheid daarbuiten, vrouwen zowel als mannen, gedanst en gezongen hebben van vreugde bij het
ontvangen van de aankondiging.”
Frankrijk bezat tevens de karaktertrekken, die Sodom in het biezonder kenmerkten. Gedurende de
Revolutie openbaarde zich een toestand van zedelik verval en bederf, gelijk aan die, tengevolge waarvan de
steden van de vlakte verwoest werden. En de geschiedschrijver brengt de godloochenarij en de losbandigheid
van Frankrijk samen aan de dag, gelijk die in de profetie aangegeven worden: “Nauw verbonden met die
wetten, welke op de godsdienst betrekking hadden, was de wet, die de huweliksband — de heiligste
verbintenis, welke menselike wezens kunnen aangaan, en de duurzaamheid waarvan het krachtigst leidt tot
instandhouding van de maat-schappij— z— verlaagde, dat het slechts een burgerlik kontrakt van een
voorbijgaand karakter was, hetwelk twee personen naar gelieven konden aangaan en weder verbreken. . . .
Indien duivelen zich hadden beijverd om een manier uit te denken, waarop ze het
best konden vernielen al wat achtens- waardig, liefelik, of standhoudend is in het huiselik leven, en
tegelijkertijd een verzekering hadden wensen te krijgen, dat het kwaad, hetwelk ze voorhadden te stichten,
voortgezet zou worden van het ene geslacht op het andere, ze hadden geen heter plan kunnen uitdenken dan
de ontering van het huwelik. . . . Sophie Arnoult, een toneelspeelster, beroemd om haar geestige gezegden,
beschreef het republikeinse huwelik als het ‘sakrament der hoererij.’ “1
“Alwaar ook onze Heer gekruist is.” Deze karaktertrek van de profetie werd eveneens door Frankrijk
vervuld. In geen land werd de geest van vijandschap tegen Christus treffender geopenbaard. In geen land
had de waarheid bitterder en wreder tegenstand te verduren. Door de vervolging, welke Frankrijk over de
belijders van het evangelie bracht, kruisigde het Christus in Zijn volgelingen.
178