Het Grote Conflict door Ellen White

allingschap. Ofschoon er kort daarna een nieuwe paus gekozen werd, heeft de pauselike
priesterheerschappij sedert die tijd nooit meer die macht kunnen uitoefenen, welke hij tevoren bezat.
De vervolging van de kerk duurde niet het gehele tijdvak van de 1260 jaren door. God verkortte in
barmhartigheid over Zijn volk de tijd van hun zware beproeving. De “grote verdrukking,” die de kerk zou
treffen, voorspellende, sprak de Heiland: “En zo die dagen niet verkort werden, geen vlees zou behouden
worden; maar om der uitverkorenen wil zullen die dagen verkort worden.”1 Door de invloed van de
Hervorming hield de vervolging op v——r het jaar 1798.
Betreffende de twee getuigen verklaart de profeet verder: “Deze zijn de twee olijfbomen, en de twee
kandelaren, die v——r de God der aarde staan.” “Uw woord,” zei de psalmist, “is een lamp voor mijn voet,
en een licht voor mijn pad.” De twee getuigen stellen de Boeken van het Oude en het Nieuwe Testament
voor. Beide zijn belangrijke getuigen van de oorsprong en de eeuwigdurendheid van de wet Gods. Ook
getuigen beide van het verlossingsplan. De voorafbeeldingen, offeranden, en profetieën van het Oude
Testament duiden heen op een Zaligmaker, die juist op de wijze gekomen was, als door voorafbeelding en
profetie was voorzegd.
“Ze zullen profeteren duizend twee honderd zestig dagen, met zakken bekleed.” Gedurende het
grootste deel van dit tijdperk bleven Gods getuigen in een staat van verborgenheid. De pauselike macht
trachtte het woord der waarheid van het volk weg te houden, en hield hun valse getuigen voor, door welke
de leer van het Woord werd tegengesproken. Toen de Bijbel door de geestelike en wereldse overheid werd
verboden; toen zijn leer verdraaid, en iedere poging, die mensen en duivelen konden bedenken, in het werk
gesteld werd, om de harten van het volk ervan af te keren; toen zij, die zijn heilige waarheden durfden
verkondigen, werden verjaagd, verraden, gepijnigd, in gevangeniscellen begraven, de marteldood stierven
om hun geloof, of gedwongen werden te vluchten naar de spelonken van de bergen, en de holen en grotten
van de aarde, — toen profeteerden de getrouwe getuigen met zakken bekleed. Desniettemin werd hun
getuigenis gedurende het gehele tijdperk van de 1260 jaren vernomen. In de donkerste tijden waren er
getrouwe mannen, die Gods woord liefhadden, en ijverden voor Zijn eer. Aan deze getrouwe dienstknechten
werd wijsheid, macht, en gezag geschonken om Zijn waarheid gedurende al die tijd te verkondigen.
“En zo iemand die wil beschadigen, een vuur zal uit hun mond uitgaan, en zal hun vijanden verslinden;
en zo iemand hen wil beschadigen, die moet alzo gedood worden.”1 De mens kan niet ongestraft het woord
Gods vertreden. De betekenis van dit vreselik vonnis wordt in het laatste hoofdstuk van de Openbaring
verklaard: “Want ik betuig aan een iege- lik, die de woorden van de profetie van dit boek hoort: indien
iemand tot deze dingen toedoet, God zal over hem toedoen de plagen, die in dit boek geschreven zijn; en
indien iemand afdoet van de woorden van het boek van deze profetie, God zal zijn deel afdoen uit het boek
des levens, en uit de heilige stad, en uit hetgeen in dit boek geschreven is.”
176