Het Grote Conflict door Ellen White

Geest geleid, de Zondag in plaats van Zaterdag gesteld; daarom heiligen we nu de eerste, niet de zevende
dag. Zondag betekent, en is nu, de dag des Heren.”
Als bewijs van het gezag van de Katholieke Kerk geven de pauseliken aan “het feit zelf van het
veranderen van de Sabbat in Zondag, hetwelk de Protestanten toegeven; . . . want door het vieren van de
Zondag erkennen ze de macht van de Kerk om feesten in te stellen, en op straffe verplich- tend te maken.”
Wat is de verandering van de Sabbat dan anders dan het teken of merkteken van het gezag van de Roomse
Kerk—“het merkteken van het beest”?
De Roomse Kerk heeft zijn aanspraak op oppergezag niet laten varen; en wanneer de wereld en de
Protestantse kerken een sabbat aannemen, die deze kerk geschapen heeft, tegelijkertijd de Sabbat van de
Bijbel verwerpende, geven ze in werkelikheid toe, dat hij dit gezag bezit. Ze mogen zich beroepen op het
gezag van de overlevering en dat van de kerkvaders, om de verandering te billiken; maar door dat te doen,
ontkennen ze juist het beginsel, dat hen van Rome scheidt,— dat “de Bijbel, en de Bijbel alleen, de
godsdienst van de Protestanten” uit maakt. De pausgezinde begrijpt, dat ze zichzelven bedriegen, en
eigenwillig de ogen sluiten voor de feiten van de zaak. Naarmate de beweging voor het verplichtend maken
van de Zondag veld wint, verheugt hij zich, er zich van overtuigd houdende, dat dit ten slotte de gehele
Protestantse wereld onder de banier van Rome zal brengen.
De Roomsen verklaren, dat “het houden van de Zondag door de Protestanten een hulde is, die zij,
ondanks zich-zelven, aan het gezag van de (Katholieke) Kerk toebrengen.”2 Het verplichtend maken van de
viering van de Zondag van de zijde van de Protestantse kerken is, dwang opleggen tot aanbidding van het
pausdom — van het beest. Degenen dus die, de eisen van het vierde gebod verstaande, verkiezen, de valse
in plaats van de ware Sabbat te houden, bewijzen daardoor hulde aan die macht, door welke hij alleen
voorgeschreven is. Maar juist door het opleggen van een godsdienstige plicht door wereldlike macht, zouden
de kerken zich een beeld van het beest maken; vandaar dat het verplichtend stellen van Zondagsviering in
de Verenigde Staten een gedwongen opleggen zou zijn van de aanbidding van het beest en zijn beeld.
Maar de Christenen in vroegere tijden hebben de Zondag gevierd, menende, dat ze daardoor de Sabbat
van de Bijbel hielden; en er zijn ook nu ware Christenen in iedere kerk, de Rooms Katholieke niet uitgesloten,
die eerlik geloven, dat de Zondag de Sabbat is volgens Goddelike instelling. God neemt de eerlikheid van
hun bedoeling, en de oprechtheid, waarmede ze v——r Hem staan, aan. Maar wanneer het houden van de
Zondag door de wet bevolen zal worden, en de wereld ingelicht zal zijn aangaande de verplichting van de
ware Sabbat, dan zal iedereen, die Gods gebod overtreedt, om aan een voorschrift te gehoorzamen, waarvoor
geen hoger gezag bestaat dan dat van Rome, het pausdom daardoor boven God eren. Hij bewijst hulde aan
Rome, en aan de macht, welke de instelling, door Rome voorgeschreven, bindend maakt. Hij aanbidt het
beest en zijn beeld. Wanneer de mensen alsdan de instelling verwerpen, welke God verklaard heeft het teken
300