Het Grote Conflict door Ellen White

Al de krachten van zijn grote geest werden nu aan het werk van verleiding gewijd, om zich het
medegevoel van de engelen te verzekeren, die onder zijn bevel gestaan hadden. Zelfs het feit, dat Christus
hen had gewaarschuwd en hun raad had gegeven, werd verdraaid om zijn bedriegelike plannen te bevorderen.
Aan hen, die door liefde vol vertrouwen het nauwst aan hem verbonden waren, liet Satan het voorkomen,dat
hij verkeerd beoordeeld werd; dat de plaats, die hij bekleedde, niet werd geteld, en dat zijn vrijheid besnoeid
zou worden. Van een verkeerde voorstelling van de woorden van Christus ging hij over tot verdraaiing en
bepaalde leugen, de Zoon van God van een aanslag beschuldigende om hem te vernederen in de ogen van
de hemelbewoners. Hij trachtte eveneens om een valse reden van strijd aan te geven tussen hemzelf en de
engelen, die trouw bleven. Al degenen, welke hij niet verleiden en geheel en al op zijn hand krijgen kon,
beschuldigde hij van onverschillig te zijn voor de belangen van de hemelingen. Hij legde hun, die God bleven
aanhangen, het werk, waarmede hij zelf bezig was, ten laste. En om zijn beschuldiging van Gods
onrechtvaardigheid jegens hem goed te maken, nam hij de toevlucht tot een valse voorstelling van de
woorden en handelingen van de Schepper. Zijn doel was, de engelen in verwarring te brengen door arglistige
argumenten aangaande Gods bedoelingen. Alles wat duidelik was, maakte hij geheimzinnig, en door listige
verdraaiing ervan liet hij de duidelikste verklaringen van Jehova in twijfel trekken. Zijn hoge stand, zo nauw
verbonden met het Godsbestuur, leende grotere kracht aan zijn voorstellingen, en velen werden er toe
gebracht om zich met Hem te verbinden in opstand tegen het gezag des Hemels.
God in Zijn wijsheid stond Satan toe, zijn werk voort te zetten, totdat de geest van ontevredenheid tot
bepaalde op- stand rijpte. Het was nodig, dat zijn plannen zich volkomen ontwikkelden, opdat de ware aard
en strekking ervan door allen zouden worden gezien. Lucifer was, als de gezalfde cherub, hoog verheven
geweest; hij was bemind onder de hemelingen, en zijn invloed over hen was groot. Gods heerschappij
omvatte niet alleen de hemelbewoners, maar die van al de werelden, welke Hij geschapen had; en Satan
dacht, dat indien hij de engelen in de hemel kon doen deelnemen aan zijn rebellie, hij dan ook de andere
werelden op zijn hand zou krijgen. Hij had zijn zijde van de twistvraag listig voorgesteld, leugen en bedrog
gebruikende om zijn doel te bereiken. Zijn macht om te verleiden was zeer groot, en door zich te vermommen
in een mantel van leugen, had hij een bepaald voordeel behaald. Zelfs de trouwe engelen konden zijn karakter
niet geheel en al onderscheiden, of inzien, waar zijn werk heen leidde.
Satan was z— hoog geëerd, en al zijn handelingen waren in zodanige geheimzinnigheid gehuld
geweest, dat het moeilik was, de ware aard van zijn werk aan de engelen te ontdekken. V——r de volkomen
ontwikkeling ervan zou de zonde niet zo slecht schijnen als die waarlik was. Tot hiertoe had zonde geen
plaats gehad in Gods heelal, en dus hadden de heilige engelen geen begrip van de aard en boosheid ervan.
Ze konden de vreselike gevolgen, die het op zijde zetten van de Goddelike wet hebben zou, niet onderkennen.
Satan had zijn werk in het begin verborgen onder een schijnbare belijdenis van trouw aan God. Hij gaf voor
te trachten, Gods eer, de standvastigheid van Zijn regering, en het welzijn van de hemelingen te bevorderen.
Terwijl hij in de gemoederen van de engelen onder hem ontevredenheid bewerkte, had hij op arglistige wijze
333