Het Grote Conflict door Ellen White

duidelik, dat hij dezelfde geest, waarmede hij de kinderen der mensen regeerde, die onder zijn macht stonden,
zou getoond hebben, indien het hem vergund was geworden, over hemelingen te heersen. Hij had beweerd,
dat overtreding van Gods wet vrijheid en verhoging brengen zou; maar slavernij en vernedering werden
gezien de gevolgen ervan te zijn.
Satans leugenachtige beschuldigingen tegen het karakter en de regering Gods traden in hun ware licht
te voorschijn. Hij had God beschuldigd van alleen verheffing te zoeken door onderwerping en
gehoorzaamheid van Zijn schepselen te eisen, en had verklaard, dat de Schepper geen zelfverloochening
beoefende, en geen offer bracht, terwijl hij zelfverloochening van alle andere wezens verlangde. Nu bleek,
dat de Heerser van het heelal het grootste offer gebracht had, dat liefde kon brengen voor de redding van een
gevallen en zondig geslacht; want “God was in Christus de wereld met zichzelf verzoenende.”1 En evenzo
bleek het, dat terwijl Lucifer door zijn verlangen naar eer en oppermacht de deur geopend had voor zonde,
Christus zich had vernederd en gehoorzaam geworden was tot de dood toe, om de zonde te niet te doen.
God had Zijn afschuw van de beginselen van rebellie bewezen. De gehele hemel zag Zijn
rechtvaardigheid geopenbaard, zowel in de veroordeling van Satan als in de verlossing van de mens. Lucifer
had verklaard, dat indien Gods wet onveranderlik was, en de straf erop niet kon vrij- gescholden worden,
iedere overtreder dan voor eeuwig van de gunst van de Schepper verstoken was. Hij had beweerd, dat het
zondige mensegeslacht reddeloos, en daarom zijn rechtmatige prooi was. Maar de dood van Christus was
een argument ten gunste van de mens, dat niet omvergeworpen kon worden. De straf van de wet viel op
Hem, die Gode gelijk stond, en aan de mens stond het vrij, de gerechtigheid van Christus aan te nemen, en
door een leven van boetedoening en vernedering te overwinnen, gelijk de Zoon van God gezegevierd had
over Satans macht. Aldus is God 2 Kor. 5:19. rechtvaardig, en tegelijkertijd de rechtvaardigmaker van allen,
die in Jezus geloven.
Maar het was niet alleen om de verlossing van de mens te bewerken, dat Christus naar de aarde kwam
om te lijden en te sterven. Hij kwam om de wet te verhogen en te ver- heerliken. Niet alleen opdat de
bewoners van deze wereld de wet zouden beschouwen, gelijk die beschouwd behoort te worden; maar om
aan al de werelden in het heelal te bewijzen, dat Gods wet onveranderlik is. Indien de eisen ervan te niet
gedaan hadden kunnen worden, zou de Zoon van God Zijn leven niet hebben behoeven af te leggen om
verzoening te doen voor de overtreding van die wet. De dood van Christus bewijst daarom, dat de wet
onveranderlik is. En het offer, waartoe oneindige liefde de Vader en de Zoon dreef, opdat zondaren gered
zouden worden, toont aan het ganse heelal — en niets minder dan dit verzoeningsplan zou er voldoende voor
geweest zijn — dat rechtvaardigheid en barmhartigheid het fondament zijn van de wet en de regering van
God.
337