Het Grote Conflict door Ellen White

Hoofdstuk 37: De Schriften een Bron van Veiligheid
“Tot de wet en tot de getuigenis! zo ze niet spreken naar dit woord, het zal zijn, dat ze geen dageraad
(licht) zullen hebben.” Gods volk wordt op de Schrift gewezen als een beveiliging tegen de invloed van valse
leraars en de verleidende macht van de geesten der duisternis. Satan gebruikt alle mogelike middelen om de
mensen te verhinderen, de Schriften te leren kennen; omdat de duidelike uitspraken ervan zijn bedriegerijen
openbaren. Bij iedere herleving van Gods werk wordt de vorst van het kwaad tot vuriger ijver aangezet; tans
spant hij zijn uiterste krachten in voor een laatste strijd tegen Christus en Zijn volgelingen. De laatste, grote
verleiding zal binnen kort over ons komen. De antichrist zal zijn wonderdaden voor onze ogen verrichten.
Z— volkomen zal het tegenbeeld op het ware gelijken, dat het onmogelik zal zijn, er tussen te onderscheiden,
dan door middel van de Heilige Schrift. Aan wat de Schrift zegt moet iedere verklaring en ieder wonder
getoetst worden.
Zij, die al de geboden Gods trachten te gehoorzamen, zullen tegengewerkt en bespot worden. Ze
kunnen alleen in God staande blijven. Om de beproeving, die v——r hen ligt, te verdragen, moeten ze de
wil van God verstaan, zoals die in Zijn woord is geopenbaard; ze kunnen Hem dan alleen eren, wanneer ze
het rechte begrip hebben van Zijn karakter, Zijn regering en doeleinden, en in overeenstemming daarmede
handelen. Niemand behalve zij, die hun verstand versterkt hebben met de waarheden van de Bijbel, zal
staande blijven gedurende de laatste, grote strijd. Iedere ziel moet voor zichzelf de proef doorstaan: Zal ik
God meer gehoorzamen dan de mensen ? Het beslissende uur staat tans v——r de deur. Zijn onze voeten
geplant op de rots van Gods onveranderlik Woord? Zijn we bereid om pal te staan ter verdediging van de
geboden Gods en het geloof van Jezus?
V——r Zijn kruisiging verklaarde de Heiland aan Zijn discipelen, dat Hij ter dood gebracht moest
worden, en weder uit het graf zou opstaan; en er waren engelen tegenwoordig om Zijn woorden in de hoofden
en harten van de mensen in te prenten. Maar de discipelen zagen uit naar tijdelike verlossing van het
Romeinse juk, en konden de gedachte niet verdragen, dat Hij, op Wie al hun verwachtingen gebouwd waren,
een smadelike dood zou sterven. De woorden, welke ze zich nodig moesten herinneren, werden uit hun
harten gebannen; en toen de tijd van beproeving aanbrak, vond die hen onvoorbereid. Jezus’ dood maakte
even volkomen een einde aan hun verwachtingen, alsof Hij hen niet van tevoren gewaarschuwd had. Op
dezelfde wijze wordt de toekomst v——r ons opengelegd in de profetieën, en dat wel even duidelik, als hij
aan de discipelen door de woorden van Christus werd geopenbaard. De gebeurtenissen in verband met het
sluiten van de genadetijd en de voorbereiding op de tijd van benauwdheid worden duidelik aangewezen.
Toch hebben de mensen in het algemeen niet meer begrip van deze belangrijke waarheden, dan of ze nooit
waren geopenbaard. Satan waakt om iedere indruk weg te nemen, die hen wijs zou kunnen maken tot
zaligheid; en de tijd van benauwdheid zal hen onvoorbereid vinden.
399