ovde - vera znanje mir

položaju religijskih zajednica u kome će precizno biti definisane odredbe o verskoj diskriminaciji i
sankcionisan govor mržnje na verskoj osnovi.
Bjelajac je takođe u jednom predavanju poimenice nabrojao ljude koji su tzv. eksperti za
sekte i koji iza te kampanje stoje. Interesantno je da su u pitanju oficiri Vojne bezbednosne
agencije, BIA-e i takoreći treći ešalon pravoslavnih sveštenika! Šta je suština ovakvog
odnosa prema malim verskim zajednicama?
Reč je tu o stalnoj potrazi za novim neprijateljima i tobožnjim nociocima «specijalnog rata» u
zatvorenim društvima u kojima unutrašnje bezbednosne strukture često predstavljaju puno veću
opasnost za građane. To je model nasleđen iz bivšeg Sovjetskog Saveza koji, na žalost, još uvek
ima pristalica i u višim ešalonima institucija o kojima govorite.
TROSTRUKO UVREDLJIVE KARIKATURE
Za kraj se svakako nameće pitanje o «danskim karikaturama» koje su izazvale buru
protesta u muslimanskim zemljama. Već je postala opšte mesto tvrdnja da su one bile samo
povod, a ne uzrok ovakvim reakcijama. Šta su po vama uzroci gneva muslimana i da li mi
živimo ili počinjemo da živimo ono što Samjuel Hantington naziva «sukobom civilizacija»?
Povod ipak ne možemo analizirati odvojeno od uzroka. Te karikature su za muslimane bile
trostruko uvredljive: najpre zato što uopšte prikazuju lik proroka Muhameda i povređuju jednu od
temeljnih zabrana u islamu, pa onda zato što je reč o karikaturi (podsmevanju) i, najzad, zbog toga
što je na nekim od tih slika Muhamed prikazan kao terorista, čime se dodatno podgrevaju
negativni stereotipi o islamu. U najmanju ruku je cinično to što je urednik kulturne rubrike
danskog lista verovao da će njihovim objavljivanjem podstaći intelektualnu raspravu o islamu, a
uvredio je više od milijardu muslimana u svetu. Ne zaboravimo da u svetu danas postoji preko 50
muslimanskih država. One su, inače, vrlo heterogene po svojim ideološkim, društvenim i pravnopolitičkim
ustrojstvima. U nekim od tih država su reakcije bile burnije, militantnije nego drugde.
To bih stavio i u kontekst savremenih vojno-političkih dešavanja na Bliskom i Srednjem Istoku.
Na primer, za neke muslimane u Iraku, Iranu i Siriji objavljivanje tih karikatura je verovatno
predstavljalo kap koja je prelila čašu gneva. Reakcije iz Avganistana dolaze, pak, iz krugova onih
ljudi koji sebe predstavljaju braniocima vere, a svojim delovanjem najviše doprinose negativnoj
slici o islamu u svetskim medijima. I tu se onda stvara jedan circulus vitiosus. Mislim da je krajnje
vreme da autentični duhovni i politički lideri u svetu sednu za sto i otpočnu dugotrajan i
neizvestan međucivilizacijski i interreligijski dijalog.
Nedim Sejdinović
http://www.nedimsejdinovic.com/?p=347
Religije i Evanđelje
Tuesday, February 26th, 2008
Religije i Evanđelje
Tiče li se Evanđelje samo kršćana?
Prema Kristovim riječima, Evanđelje je za čitavo čovječanstvo: «Pođite po svem svijetu,
propovijedajte Evanđelje svemu stvorenju» (Marko 16,15). No pomisao na misionarstvo mnoge
dovodi u nezgodan položaj. Mora li čitav svijet prihvatiti kršćanstvo? Ne skriva li misionarska
djelatnost želju za vlašću? Širenje kršćanstva nekad je išlo ruku uz ruku s osvajačkim ratovima.
Isus je svoje učenike poslao «kao janjad među vukove» (Luka 10,3), no neki su se kršćani ponašali
kao vukovi među janjcima.
Možda su iz tog razloga brojni kršćani postali oprezni. Naučili smo ne suditi druge religije. I mi
kršćani na prvom mjestu moramo Evanđelje shvatiti ozbiljno. Tako se neki ljudi čak pitaju: kako
svjetski mir dijelom ovisi o uzajamno poštujujećem suživotu različitih religijskih zajednica, ne bi
li bilo najbolje da svatko zadrži svoja uvjerenja za sebe i dopusti drugima da prema svojoj tradiciji
nađu svoj put?