ovde - vera znanje mir

odredaba i razgranatih verskih poslova i to većinom onih čije postojanje i delatnost prostiru na
teritorijama više država i međunarodnih institucija. Otuda je i neophodnost usklađivanja svih ovih
odnosa i razgraničenje nadležnosti u okviru postojećih pravnih sistema.
Trenutak koji se ovo pitanje razmatra ili je razmatrana na jugoslovenskim prostorima, odnosno
državne zajednice Srbije i Crne Gore je pokretanje procesa reforme pravnog i ukupnog sistea,
harmonizacija domaćih propisa sa međunarodnim, posebno evropskim standardima, donošenje
novog Ustava Srbije i Zakona o verskim slobodama i pravima radi njihovog ostvarivanja i zaštite i
sagledavanje pravno-normativnih rešena unutar crkava, odnosno verskih zajednica čije bogatstvo i
različitosti mogu doprineti boljem razumevanju, poverenju i saradnji u međusobnom interesu
države i crkava, odnosno verskih zajednica.
Autor ovog projekta je na osnovu sagledavanja i analize međunarodnih, ustavnih normi, zakonsih
rešenja i crkvenih, odnosno pravnih normi verskih zajednica na ovim prostorima: Ustav Srpske
pravoslavne crkve, Zakonika Kanonskoga (katoličkog) prava, Ustava Reformističke hrišćanske
crkve, Obaveznih pravila Jugoslovenske reformatorske hrišćanske crkve, Ustava Severne oblasti
Hrišćanske adventističke crkve, Statuta Saveza baptističkih crkava u Srbiji sa Pravilima
Hrišćanske baptističke crkve u Jugoslaviji, Statuta Saveza jevrejskih opština Jugoslavije sa
pojedinim opštim aktima.
U svim normativnim aktima crkava, odnosno verskih zajednica različitih vera po oceni autora nije
sadržana ni jedna odbredba koja bi ukazala na politizaciju ili suprotstavljanje jedna vere ili crkve
drugoj. Međutim, ukazano je na ekscesne primere iz prakse da su bila ponašanja kojim su pojedine
crkve bile podcenjivane, diskriminisane ili favorizovane, a da je bilo i pasivnosti pojedinih organa
i ustanova u preduzimanju mera protiv tih poslova.
Obrađena su i pitanja ustavnih dokumenata (Ustava SRJ iz 1992., Ustava Republike Srbije iz
1990., Ustava Republike Crne Gore iz 1992. i Ustavne povelje Državne zajednice Srbije i Crne
Gore od 2002. godine. Korišćeni su i zakoni o verskim zajednicama APV iz 1976., Republike
Srbije iz 1977., 1978. i 1985., Crne Gore iz 1977. a koji regulišu pravni položaj, Radnu verziku
Zakona o verskim slobodama i kontakti sa kompetentnim licima iz brojnih crkava, odnosno
verskih zajednica.
MEĐUNARODNE IMPLIKACIJE
Osnovno pitanje koje se psotavlja u izgrađivanju i ostvarivanju međunarodnog prava u domenu
ljudski odnosno verskih sloboda i da države doprinose a ne ograničavaju ove slobode. U odnosima
države i crkve, odnosno verske zajednice bilo je padova, posebno u ranijim ratovima vođenim na
nacionalnoj i verskoj osnovi, posebno u okviru borbe antifašističke koalicije protiv nacističkog
Trećeg rajha, pobedom nad Hitlerovom Nemačkom i njenim saradnicima, što je rezultiralo
Poveljom Ujedinjenih nacija i brojnim drugim međunarodnim konvencijama i dokumentima:
Međunarodnim paktom o građanskim i političkim pravima, Univerzalnom deklaracijom o
ljudskim pravima, Evropskom konvencijom o ljudskim pravima i osnovnim slobodama, Poveljom
o osnovnim pravima Evropske unije i dokumentima Saveta Evrope koje obaveze je prihvatila
Jugoslavija, a sada Državna zajednica Srbije i Crne Gore.
USTAVNO UREĐENJE
Ustavom Savezne Republike Jugoslavije (Službeni list br. 1 I1992I), Ustavom Republike Srbije
(Službeni glasnik br. 1 I1990I i Ustavom republike Crne Gore (Službeni list CG br. 48/92/ i najzad
USTAVNOM POVELJOM DRŽAVNE ZAJEDNICE SRBIJE I CRNE GORE od 14. marta 2002.
godine koja garantuje ljudska i manjinska prava i građanske slobode, ne izdvajajući i verske