Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

tego teŜ wygnano go ze Sparty, gdyŜ wydawało się, Ŝe został
przekupiony przez Ateńczyków. Kiedy jednak zobaczyli, Ŝe
wojsko peloponeskie znajduje się koło Acharn, odległych o sześćdziesiąt
stadiów od Aten, nie mogli się juŜ opanować. Straszny
był dla nich widok pustoszonego w ich oczach kraju, widok
nie znany młodym, a starszym pamiętny chyba z okresu wojen
perskich; wszyscy więc, a zwłaszcza młodzieŜ, pragnęli ruszyć
na wroga, a nie przyglądać się bezczynnie. Odbywały się zebrania
i spierano się zawzięcie; jedni wzywali do wymarszu, inni
wstrzymywali. WróŜbiarze wygłaszali róŜne przepowiednie,
które kaŜdy tłumaczył sobie zgodnie ze swym pragnieniem.
Acharnejczycy zaś uwaŜając się za waŜną część społeczeństwa
ateńskiego, kiedy niszczyć zaczęto ich pola, najmocniej parli
do wymarszu. Całe miasto było do głębi wzburzone i gniew
kierował się przeciw Peryklesowi, nie pamiętano nic z jego
poprzednich zaleceń, lecz przeklinano go, Ŝe jako strateg nie
prowadzi ich na nieprzyjaciela, i uwaŜano za sprawcę wszystkich
nieszczęść.
Perykles widział, Ŝe Ateńczycy są rozgoryczeni obecnym połoŜeniem,
a plany ich są nieprzemyślane. Był jednak przekonany,
Ŝe trafnie ocenia sytuację i Ŝe nie naleŜy wyruszać
w pole. Nie zwoływał więc ani zgromadzenia, ani zebrania: bał
się, Ŝeby pod wpływem raczej gniewu niŜ rozsądku nie powzięli
jakiejś błędnej decyzji. Pilnował bezpieczeństwa miasta i zachowywał,
jak mógł, największy spokój. Wysyłał jednak stale oddziały
jazdy, Ŝeby przednie straŜe wojska peloponeskiego nie
mogły bezkarnie wpadać na pola sąsiadujące z miastem. Doszło
wówczas do małej potyczki koło Frygii między oddziałem jazdy
ateńskiej i Tessalami z jednej a jazdą beocką z drugiej
strony; w potyczce tej Ateńczycy i Tessalowie trzymali się
dobrze do chwili, kiedy Beotom nadszedł z pomocą oddział
hoplitów. Wówczas Ateńczycy i Tessalowie zostali zmuszeni
do ucieczki. Zginęło ich jednak niewielu i sami zabrali tego
samego dnia ciała poległych; nie trzeba było prosić nieprzyjaciela
o ich wydanie. Peloponezyjczycy postawili nazajutrz
pomnik zwycięstwa. Pomoc tessalska dla Ateńczyków wynika-