Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

tychmiast część swego wojska, Ŝeby przygotować zasadzki na
drogach i zawczasu zająć dogodne pozycje, a z resztą armii
przygotowuje się do wymarszu przeciw Amprakiotom.
Tymczasem Mantynejczycy i wszyscy objęci układem, pod
pozorem zbierania warzyw i chrustu, i początkowo nawet to
czyniąc, oddalali się w małych grupach, odszedłszy zaś daleko
od Olpe, przyspieszali kroku i uchodzili. Amprakioci i wszyscy
inni zebrawszy się na wspólną naradę i przekonawszy się,
Ŝe tamci naprawdę odeszli, ruszyli równieŜ i puścili się
biegiem, Ŝeby ich dogonić. Akarnańczycy myśleli z początku,
Ŝe wszyscy wbrew umowie uchodzą, i rozpoczęli pogoń
równieŜ za Peloponezyjczykami; nieraz teŜ ten i ów rzucał
oszczepem w wodzów peloponeskich uwaŜając, Ŝe dopuścili się
zdrady, chociaŜ ci bronili się i powoływali na zawarty układ;
w końcu jednak Mantynejczyków i Peloponezyjczyków puszczono
wolno, zaś Amprakiotów zabito. Często teŜ powstawał
spór i nie wiedziano, czy ktoś jest Amprakiotą, czy Peloponezyjczykiem.
Tak więc około dwustu poniosło śmierć; reszta
schroniła się do pogranicznej Agraidy, gdzie przyjął ich przyjaźnie
do nich usposobiony król Agrajczyków, Salintios.
Amprakioci z miasta Amprakii przybywają pod Idomene. Idomene
są to dwa wysokie wzgórza: większe z nich z nadejściem
nocy zajęli potajemnie ludzie Demostenesa, wysłani poprzednio
z obozu, mniejsze zaś udało się wcześniej obsadzić Amprakiotom,
gdzie teŜ noc spędzili Demostenes po posiłku, gdy tylko
zaczęło się ściemniać, ruszył z wojskiem; połowę swych sił
zbrojnych prowadził drogą, reszta szła przez góry amfilochijskie.
O świcie napada na wypoczywających jeszcze w obozie
i nie domyślających się niczego Amprakiotów, którzy brali wojsko
nieprzyjacielskie za swoje. Demostenes bowiem miał dobry
pomysł: na przedzie postawił Messeńczyków i kazał im przemawiać
do straŜy nieprzyjacielskich dialektem doryckim, by
w ten sposób wzbudzić ich zaufanie. RównieŜ ciemności nocne
utrudniały rozpoznanie, Wpadłszy więc na obóz amprakijski
zmuszają nieprzyjaciół do ucieczki, wielu zabijają, reszta ucieka
w góry. JednakŜe drogi były zawczasu obstawione, a Amfi-