Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

lochijczycy, obznajomieni z własnym terenem, byli lekko uzbrojeni
w przeciwieństwie do cięŜko uzbrojonego i nie zorientowanego
w terenie przeciwnika. Ten nie wiedząc, dokąd się zwrócić,
wpadał w jary i w zasadzki juŜ przedtem przygotowane i tam
znajdował śmierć. Próbując wszelkich sposobów ucieczki niektórzy
zwrócili się takŜe w stronę pobliskiego morza. Ujrzawszy
przepływające właśnie przypadkiem okręty ateńskie rzucili się
ku nim wpław, uwaŜając pod wpływem paniki, Ŝe lepiej jest
zginąć, jeśli juŜ trzeba, z rąk marynarzy ateńskich niŜ z ręki
barbarzyńców, i to najbardziej znienawidzonych Amfilochijczyków.
Tak cięŜka klęska dotknęła Amprakiotów. Z wielkiej
oierwotnie liczby jedynie garstka zdołała ujść do swego miasta.
Akarnańczycy zaś zdarłszy zbroje z poległych i postawiwszy
pomnik zwycięstwa wycofali się do Argos.
Nazajutrz przybył do nich herold od tych Amprakiotów, którzy
uciekli z Olpe do kraju Agrajczyków, z prośbą o wydanie
zwłok tych poległych, którzy zginęli po pierwszej bitwie, kiedy
to razem z Mantynejczykami i z innymi objętymi umową chcieli
razem odejść, mimo Ŝe układ się do nich nie odnosił. Herold
zaś zobaczywszy zbroje zdobyte na Amprakiotach z Amprakii
zdziwił się, Ŝe jest ich tak duŜo: nie wiedział bowiem o tej ostatniej
klęsce i myślał, Ŝe zbroje te zostały zdobyte na towarzyszach
tych Amprakiotów, którzy uszli do kraju Agrajczyków.
Ktoś zapytał go, dlaczego się dziwi; myślał bowiem
Ŝe jest to herold od tych, którzy zostali pokonani na Idomene,
i zapytał go, ilu ich poległo. Herold odpowiedział, Ŝe mniej więcej
dwustu. Na to pytający: — Tu przecieŜ są zbroje nie dwustu,
lecz przeszło tysiąca ludzi. — Wtedy herold: — W takim razie
nie są to zbroje naszych poległych. — PrzecieŜ wyście walczyli
wczoraj na Idomene. — Nie, myśmy wczoraj w ogóle nie walczyli,
lecz przedwczoraj podczas odwrotu. — Ale myśmy walczyli
wczoraj z tymi, którzy z Amprakii przyszli z pomocą. —
Herold usłyszawszy to i dowiedziawszy się, Ŝe odsiecz, która
nadeszła z miasta, została zniesiona, jęknął i przytłoczony wielkością
klęsk od razu odszedł nic nie załatwiwszy; nie prosił juŜ
nawet o wydanie zwłok poległych. Na Ŝadne bowiem z państw