Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

tego, Ŝe namówieni przez Koryntyjczyków przyrzekli Korkirę
przeciągnąć na stronę Koryntu. Obchodząc poszczególnych
obywateli agitowali za oderwaniem się Korkiry od Aten. Kiedy
posłowie ateńscy i korynccy przybyli na okrętach i obie
strony przedstawiły swój punkt widzenia, Korkirejczycy
uchwalili, Ŝe pozostaną wprawdzie zgodnie z układem sprzymierzeńcami
Ateńczyków, jednakŜe odnowią teŜ swe dawne
przyjazne stosunki z Peloponezyjczykami. śył wtedy w Korkirze
Pejtias, z własnej woli proksenos ateński i przywódca partii
demokratycznej; otóŜ wspomniani męŜowie wytaczają mu
proces twierdząc, Ŝe chce Korkirę oddać w niewolę Ateńczy
kom. Pejtias zostaje uwolniony. Ze swej strony oskarŜa on pięciu
najbogatszych obywateli o to, Ŝe wycinają słupy ze świętego
okręgu Dzeusa i Alkinoosa*; za wycięcie zaś kaŜdego słupa ustanowiona
była kara jednego statera *. Po skazaniu usiadło owych
pięciu w świątyniach jako błagający opieki, suma była bowiem
bardzo wysoka, i chcieli w ten sposób uzyskać moŜność spłacenia
jej w ratach. Pejtias jednak, który właśnie był wówczas
radnym miejskim, przekonywa radę, Ŝe trzeba ściśle przestrzegać
prawa. PoniewaŜ prawo wykluczało moŜliwość spłat
ratami, a stronnicy owych pięciu dowiedziawszy się, Ŝe Pejtias,
póki jest jeszcze członkiem rady, zamierza nakłonić Korkirę
do zawarcia przymierza zaczepno-obronnego z Atenami, przygotowują
zamach. Wpadłszy nagle ze sztyletami na ratusz zabijają
radnych oraz innych obywateli w liczbie sześćdziesięciu;
tylko niewielu członkom partii Pejtiasa udało się zbiec na okręt
ateński stojący jeszcze w porcie.
Zamachowcy dokonawszy tego zwołali Korkirejczyków
i oświadczyli, Ŝe tak, jak się stało, stało się najlepiej; Ŝe juŜ
teraz nie pójdą w niewolę ateńską, Ŝe na przyszłość nie naleŜy
Ŝadnej strony walczącej przyjmować u siebie, chyba Ŝe przedstawiciele
którejś z nich pojawią się na jednym okręcie i będą
się zachowywali spokojnie; okręty w większej liczbie naleŜy
uwaŜać za nieprzyjacielskie. ZłoŜywszy to oświadczenie zmusili
lud do przyjęcia swego wniosku. Wysyłają takŜe natychmiast
posłów do Aten, aŜeby przedstawić sprawę w korzystnym