Tukidydes - Wojna Peloponeska - Kultura Antyczna

Trzy okręty wysłane uprzednio do Egesty powróciły do Ateńczyków
w Region z wiadomością, Ŝe poza trzydziestoma talentami
nie ma w Egeście Ŝadnych przyrzeczonych pieniędzy. Wodzów
ateńskich od razu zniechęciło to pierwsze niepowodzenie
i to, Ŝe Regiończycy, których najpierw zaczęli namawiać
i na których jako pobratymców Leontyńczyków i dawnych ich
przyjaciół najwięcej liczyli, nie chcieli się przyłączyć do wyprawy.
Dla Nikiasa sprawa egestyjska nie była niczym nieoczekiwanym,
jednak dwaj pozostali wodzowie nie mogli się
z tym pogodzić. Kiedy posłowie ateńscy po raz pierwszy przybyli
do Egesty w celu sprawdzenia pieniędzy, Egestyjczycy posłuŜyli
się następującym podstępem. Poprowadzili posłów do
świątyni Afrodyty w Eryksie i pokazali im wota, jak misy
ofiarne, dzbany, kadzielnice i inne dość liczne sprzęty ze srebra,
które mimo niewielkiej wartości wywierały duŜe wraŜenie.
Urządzali równieŜ prywatne przyjęcia dla załogi trójrzę
dowców i znosili na nie do domów prywatnych złote i srebrne
puchary bądź z samej Egesty, bądź wypoŜyczone z pobliskich
miast fenickich i helleńskich, i przedstawiali je jako własne.
PoniewaŜ zaś wszędzie uŜywano przewaŜnie tego samego sprzętu,
tak wielkie bogactwa nagromadzone w kaŜdym domu oczarowały
marynarzy ateńskich. Wróciwszy do Aten szeroko rozpowiadali,
Ŝe widzieli ogromne bogactwa. W ten sposób, sami
oszukani, dalej szerzyli fałszywe wieści. Kiedy wyszło na jaw,
Ŝe w Egeście nie ma pieniędzy, narazili się na liczne zarzuty
ze strony wojska. Tymczasem wodzowie zastanawiali się nad
sytuacją.
Nikias był zdania, Ŝe powinni popłynąć z całą siłą zbrojną
przeciw Selinuntowi, który był głównym celem wyprawy. Jeśli
Egestyjczycy dostarczą pieniędzy dla całego wojska, to opierając
się na tym naleŜy powziąć odpowiednią decyzję, w przeciwnym
zaś wypadku trzeba zaŜądać od nich Ŝywności dla
sześćdziesięciu okrętów, o których przysłanie prosili, i zatrzymawszy
się jeszcze na miejscu, zmusić Selinuntyjczyków po
dobroci albo siłą do zgody z Egestyjczykami; następnie powinni
byli Ateńczycy, zdaniem Nikiasa, przepłynąć tylko obok innych